🎙️ Προλογισμένο και σχολιασμένο από τη Γεωργία Αγγελή – Storyteller of Light

Είναι κάποια έργα που μοιάζουν με καθρέφτες. Δεν δείχνουν τη μορφή μας, αλλά το τίμημα που πληρώνουμε κάθε φορά που προσπαθούμε να ξεφύγουμε από αυτήν. Η «Ώρα για το γεύμα» του Τζον Μόρτιμερ είναι ένα τέτοιο έργο. Ένα σύντομο δραματικό κομψοτέχνημα που ξεκινά ως ρομαντική σκηνή και καταλήγει σε σιωπηλό ψυχογράφημα. Στο ηχητικό προλογίζω το έργο η ίδια και στο τέλος το κλείνω με προσωπικές σκέψεις, σαν να σβήνει η αυλαία ενός μεσημεριανού ονείρου που δεν άντεξε το φως.

🌿 Υπόθεση του έργου

Σε μία βρετανική εταιρεία ταπετσαριών, ένας νεαρός παντρεμένος μεσαίο στέλεχος γοητεύεται από μια ταλαντούχα απόφοιτο σχολής τέχνης. Τα βλέμματά τους, χαμηλόφωνα και διστακτικά, συναντιούνται ανάμεσα σε ρολά ταπετσαριών και μοτίβα λουλουδιών.

Το μεσημεριανό διάλειμμα γίνεται η μικρή τους πύλη προς ένα αλλιώτικο κομμάτι ζωής. Θέλουν να ζήσουν ένα σύντομο ειδύλλιο. Μια παρέκκλιση. Μια απόδραση μιας ώρας.

Όμως τίποτα δεν μένει ανέγγιχτο από την πραγματικότητα. Κάθε τους προσπάθεια για ιδιωτικότητα διακόπτεται από περιστατικά, ανθρώπους, θόρυβο. Ο άντρας εντοπίζει τελικά ένα μικρό ξενοδοχείο και κλείνει ένα δωμάτιο για μία ώρα.

Για να δικαιολογήσει την παρουσία τους, υφαίνει μια περίπλοκη ιστορία. Έναν φανταστικό γάμο που διαλύεται, μια σύζυγο που έρχεται από το Σκάρμπορο, μια δραματική συνάντηση.

Η γυναίκα ακούει. Μα όσο ακούει τόσο συμμετέχει. Το ψέμα γίνεται καθρέφτης της. Η φανταστική σύζυγος ντύνεται με τη δική της σιωπηλή θλίψη. Τα γεγονότα που δεν έγιναν ποτέ αποκτούν μορφή.

Τσακώνονται για μια ζωή που δεν υπάρχει.

Στο τέλος χωρίζουν.

Εκείνος γυρίζει σιωπηλός. Εκείνη χαμογελά ήρεμα. Κάτι έμαθε. Κάτι άλλαξε μέσα της.

👤 Χαρακτήρες – Ψυχολογική τομή

Ο άντρας

Δεν είναι ούτε ήρωας ούτε εραστής. Είναι ένας άνθρωπος της μεσαίας τάξης που βαδίζει πάνω στη ρωγμή της ανικανοποίητης ζωής του.

Φοβάται τις συγκρούσεις. Δεν αντέχει τις δεσμεύσεις που ο ίδιος δημιούργησε. Νοσταλγεί μια επιθυμία που δεν ξέρει να ζήσει.

Το ψέμα του δεν είναι κακία. Είναι αυτοπροστασία. Δεν επινοεί ιστορία για να αποπλανήσει αλλά για να σωθεί από το ίδιο του το κενό.

Ο Μόρτιμερ τον δείχνει γυμνό μπροστά στον εαυτό του:

άνθρωπο που θέλει μια ώρα πάθους

μα δεν αντέχει ούτε ένα λεπτό αλήθειας.

Η γυναίκα

Αντίθετα, εκείνη κουβαλά μια σιωπηλή δίψα για κάτι που μοιάζει με μέλλον.

Είναι νέα, ευαίσθητη, γεμάτη φαντασία.

Όμως η κοινωνία της δεκαετίας του ’60 δεν της επιτρέπει να διεκδικήσει όσα ονειρεύεται χωρίς ενοχές.

Γι’ αυτό η φανταστική ιστορία που ακούει την αγγίζει βαθιά.

Στα μάτια της ο άντρας γίνεται σύμβολο ενός κόσμου που ίσως θα μπορούσε να ζήσει αλλά δεν θα τολμήσει ποτέ.

Η είσοδός της μέσα στο ψέμα είναι η είσοδός της στην αλήθεια της δικής της μοναξιάς.

Η διευθύντρια του ξενοδοχείου

Η ενσάρκωση του κοινωνικού βλέμματος.

Η ηθική του ’60.

Η φωνή που λέει στον άνθρωπο πως καμία απόδραση δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη.

Όχι από τον νόμο, αλλά από την ίδια του την ενοχή.

🕰️ Ιστορικά στοιχεία εποχής

Η Βρετανία του 1960 βρίσκεται στο κατώφλι της μεγάλης αλλαγής.

Η σεξουαλική επανάσταση δεν έχει ακόμα ξεσπάσει.

Οι γυναίκες εργάζονται μα παραμένουν υπόλογες.

Οι άντρες νιώθουν εγκλωβισμένοι ανάμεσα στην οικογενειακή σταθερότητα και στην προσωπική τους επιθυμία.

Το γραφείο είναι φρούριο, το μεσημεριανό διάλειμμα παραθυράκι, το ξενοδοχείο όριο.

Ο Μόρτιμερ τοποθετεί τους ήρωες στην πιο απλή, καθημερινή στιγμή και αποκαλύπτει τη μεγάλη αλήθεια:

οι άνθρωποι δεν ζουν αυτό που θέλουν, ζουν αυτό που αντέχουν.

________________________________________

💬 Το μήνυμα του έργου

Η επιθυμία δεν καταστρέφεται από την κοινωνία.

Καταστρέφεται από τον φόβο.

Ο φόβος της δέσμευσης.

Ο φόβος της μοναξιάς.

Ο φόβος της αλήθειας.

Το έργο αποδεικνύει πως πολλές από τις έντονες συναντήσεις της ζωής μας γεννιούνται από ένα ψέμα

μα ξεψυχούν όταν αυτό το ψέμα αρχίσει να μοιάζει αληθινό.

🌊 Η προσωπική μου ματιά

Η «Ώρα για το γεύμα» με συγκινεί γιατί μοιάζει με τα παράθυρα που ανοίγουμε στη ζωή μας και κλείνουν πριν προλάβουμε να δούμε έξω.

Οι δύο ήρωες δεν απέτυχαν λόγω της ηθικής, ούτε λόγω της κοινωνίας.

Απέτυχαν γιατί τολμούν μόνο μέσα στη φαντασία τους.

Σαν να στέκονται στο κατώφλι της ζωής και να επιστρέφουν πίσω, εκεί που νιώθουν ασφαλείς.

Είναι ένα έργο για όλους όσοι ένιωσαν κάποτε πως η ζωή τους χωρά σε μία ώρα.

Μα η αλήθεια θέλει ολόκληρη μέρα.

🎞️ Πρώτη παρουσίαση

1960 – Μεγάλη Βρετανία

Πρώτη ελληνική ραδιοφωνική παρουσίαση: δεκαετία 1960 – ΕΙΡ

🎧 Ηχητική απόδοση

Σκηνοθεσία: Μηνάς Χριστίδης

Ηθοποιοί: Ανδρέσς Φιλιππίδης, Βέρα Ζαβιτσιάνου, Κρινιώ Παππά

❓ Ερώτηση προς το κοινό

Αλήθεια πόσες από τις επιθυμίες μας ζουν μόνο γιατί δεν τις δοκιμάσαμε ποτέ στο φως του μεσημεριού;

________________________________________

🌟 Στοχασμός κλεισίματος

Η φαντασία είναι ασφαλής. Η ζωή όχι. Γι’ αυτό πολλοί μένουν στην πρώτη. Όμως όσοι τολμούν τη δεύτερη μαθαίνουν πως ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που μπορεί να γκρεμίσει μια ψευδαίσθηση και να χτίσει μια αλήθεια την ίδια στιγμή.

✍️ Angeli Georgia – Storyteller of Light ✍️

#Theatre #LunchHour #JohnMortimer #VintageDrama #PsychologicalTheatre #StorytellerOfLight #AngeliGeorgia

🇬🇷 Για όσους θέλουν να κρατήσουν αναμμένη τη φλόγα αυτών των παραγωγών,

υπάρχει μια μυστική πύλη:

👉 https://angeligeorgiastoryteller.gr/support

📚 Metabook: https://metabook.gr/angel67

🇬🇧 For those who wish to keep the flame of these creations alive, there is a secret gateway:

👉 https://angeligeorgiastoryteller.gr/support

📚 Metabook: https://metabook.gr/angel67

🇫🇷 Pour ceux qui désirent garder vivante la flamme de ces créations, il existe une porte secrète:

👉 https://angeligeorgiastoryteller.gr/support

📚 Metabook : https://metabook.gr/angel67

🇮🇹 Per chi desidera mantenere viva la fiamma di queste creazioni, esiste una porta segreta:

👉 https://angeligeorgiastoryteller.gr/support

📚 Metabook: https://metabook.gr/angel67

📜 Εγγραφή στο κανάλι για περισσότερα θεατρικά έργα, μυστήριο και vintage ατμόσφαιρα!

https://www.youtube.com/@angeligeorgia808