คอร์สอานาปานสติ วันที่ 5-8 ก.ย. 67 ณ วัดบุปผาราม กทม. โดย พระกิตติวิมลเมธี (พระอาจารย์สุชีพ สุธมฺโม) ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดบุปผาราม วรวิหาร

พระพุทธเจ้าว่า ตีรเมวานุธาวติ คือว่า บางคนมันเชื่อแต่มันไม่ถึง มันเข้าไม่ตรงทาง มันก็เลาะอยู่ริมฝั่ง เฉี่ยวๆ แต่ถ้ามีมิจฉาทิฏฐิเยอะๆ มันก็ห่างไปเรื่อยๆ เหมือนเราเดินท่ามกลางสายฝน มีคนบอกไปทางนี้ แต่เราไม่ไปเพราะเราคิดเอาเอง เชื่อเอาเองตามความรู้ความจําความเชื่อตามประสบการณ์ของตนเองว่า มันต้องทางนี้สิมันต้องอย่างนี้ มันต้องเป็นแบบนี้ มันต้องอย่างนี้ ซึ่งคําว่ามันต้องอย่างนี้ มันต้องเป็นแบบนี้ พาเราเวียนว่ายตายเกิดอยู่ไม่รู้กี่ภพกี่ชาติแล้ว มาชาตินี้เรายังเอาอย่างนั้นอีก แล้วก็ต้องไปอย่างนี้ เราคิดเอาเองว่ามันต้องอย่างนี้ ต้องเป็นอย่างนี้ แล้วพออะไรที่มันตรงกับจริตนิสัยสันดานของเรา เออ มันลงใจ เชื่อเลยใช่ไหม? แล้วก็ไปอีกยาวไกล ยาวไกลถึงขนาดที่เป็น นิยตมิจฉาทิฏฐิ ซึ่งมันลึกยิ่งกว่าอนันตริยกรรม ก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงมันก็เปียกอยู่นั่นแหละ แต่มันอาจจะนานหน่อยที่จะพ้นจากความเปียก

แล้วในยุคนี้มันเป็นยุคที่เขาเรียกอักษรศาสตร์เฟื่องฟูคนเข้าถึงได้ง่าย เวลาวิชาการมันเฟื่องฟูข้อผิดพลาดคือ คน อ่าน ฟัง คิดตาม เข้าใจ เข้าใจตามที่อ่าน เข้าใจตามที่คิด พอเข้าใจตามที่คิดแล้วมันเกิดอะไรขึ้น? มันจบไปเลยแค่นั้น มันเข้าไม่ถึงใจ เพราะว่ามันไม่ได้ผ่านการกระทํา ไม่ได้ผ่านความเพียร ไม่ได้เกิดการเห็นของใจ พอไม่ได้เกิดการเห็นของใจมันไม่มีสภาวะมารองรับในชั้นของจิตที่ตั้งมั่น การที่มันจะพ้นได้ เป็นมรรคในชีวิตประจําวันที่จะสมังคีได้ มันจะต้องผ่าน ต้องมีสภาวะมารองรับต่อความเห็นแห่งจิตที่มันตั้งมั่น มันต้องรู้ในชั้นนั้นนะ

สภาวะที่น้ำไม่ท่วมในขณะที่มีน้ำ สภาวะแบบนั้นน่ะเราพูดถึงกันว่าอย่างไร? เหมือนใจที่จะให้มันมีมรรคลงมา มรรคจะลงมาเองได้ไหม? ไม่ได้ ใจจึงต้องมีความตั้งมั่นอันมีสติแลอยู่ ใจที่มีความตั้งมั่นอันมีสติแลอยู่นี้ ใจขนาดนั้นมันมีความมั่นคงเท่าใด มรรคก็จะทํางานเท่านั้น เพราะฉะนั้นสิ่งที่มากระทบทั้งหมดเลยที่เกิดขึ้น หรือการเคลื่อนไหวหรือกิริยาชีวิตของเราที่ ยืน เดิน นั่ง นอน กิน เคี้ยว ดื่ม ลิ้ม คู้ เหยียด อะไรต่างๆที่มันทํากันไปในกิริยาชีวิตทั้งหมด ถ้ามันอยู่ในอํานาจของความตั้งมั่นของใจที่มีสติแล้วแลอยู่ อกุศลเกิดไม่ได้ เพราะมรรคมันจะทํางาน มรรคจะทํางานตามกําลังความตั้งมั่นอันมีสติแล้วแลอยู่ และความตั้งมั่นเหล่านั้นเราไม่มี แต่มันเข้าใจนะ ใช่ไหม? นี่มิจฉาทิฏฐิ นี่มิจฉาสังกัปปะ นี่สัมมาทิฏฐิ นี่สัมมาสัมกัปปะ นี่สัมมาวาจา

พระพุทธเจ้าจึงชี้ว่า สิ่งที่เราจะต้องทําคือ พัฒนาความตั้งมั่นอันมีสติแล้วแลอยู่ การพัฒนาความตั้งมั่นอันมีสติแล้วแลอยู่ตัวนี้มีกําลังมากเท่าใด มรรคก็จะมีกําลังมากขึ้นตามกําลังของความตั้งมั่นนั้น ช่องว่างที่จะให้การโจมตีจากอารมณ์ภายนอกที่จะไปกระทบกระแทกเพื่อให้กําแพงแห่งความตั้งมั่นพังทลายมันมีกําลังน้อย  บางทีท่านก็ว่า

เย จิตฺตํ สญฺญเมสฺสนฺติ ผู้ใดที่มีความฝึกฝนสํารวมจิต

โมกฺขนฺติ มารพนฺธนา ผู้นั้นจะพ้นจากบ่วงมาร

คือ ที่ท่านเปรียบเหมือนอารมณ์โคจรทั้งหลายข้างนอกที่เข้ามากระทบกับอายตนะ นั่นคือมารและบ่วงแห่งมาร ตัวมารคือตัวข้างใน คือตัวอวิชชา บ่วงแห่งมารคือบริวารทั้งหลายที่มากระทบ ถ้ามีการสํารวมจิต ท่านใช้คําว่า มีการสํารวมจิต มารและบ่วงแห่งมาร จิตนี่ก็จะพ้นจากมารและบ่วงแห่งมาร ท่านพูดอย่างนี้ คําว่าสํารวมจิตคืออะไร? คือตัวตั้งมั่นที่เป็นธรรมชาติ ไม่ใช่ไปนั่งสํารวมเอาตอนนั้น คือ เวลาสิ่งใดมากระทบไม่ใช่ว่าเราจะไปสํารวมเอาตอนนั้น ไปทําเอาตอนนั้น ในปัจจุบันพอเราเข้าใจปั๊บ พอเราอ่านปั๊บ ศึกษาปั๊บ ฟังปั๊บ เราเข้าใจมันจะไปสํารวมเอาตอนนั้น แล้วในที่สุดมันทําไม่ได้ เพราะมันขาดอะไร ขาดตัวเห็น

ตัวเห็นมันเกิดไม่ได้จากการอ่านแต่มันเข้าใจได้ ตัวเห็นนี่พอพูดปั๊บนี่เข้าใจแล้ว จิตที่ตั้งมั่นตัวเห็นจะเกิดขึ้นในความตั้งมั่นแห่งจิต มันเป็นออโต้เลย มันไม่ใช่สิ่งที่เราจะต้องไปทําการตอนนั้น มันเห็นเหมือนกับตาไปชนกับรูป แล้วมันเห็นตรงๆไม่ต้องคิดอะไร หูไปกระทบเสียง มันได้ยินตรงๆมันไม่ต้องคิดอะไร เฉพาะการเห็นและการได้ยินนั้น มันจะคิดหลังจากเห็นหลังจากได้ยิน การที่มันได้ยินตรงๆ เห็นตรงๆ ต่อสิ่งที่ปรากฏ ต่อสิ่งที่กระทบ อันนั้นฉันใด จิตที่มีความตั้งมั่น การเห็นของจิตต่อสภาวะที่ปรากฏ มันเห็นตรงอย่างนั้น

#พระกิตติวิมลเมธี #วัดบุปผาราม #อานาปานสติ #สติปัฏฐาน #ปฏิบัติธรรม #สมาธิ #สมาธิภาวนา #นั่งสมาธิ #วิปัสสนา #วิปัสสนากรรมฐาน

#ปัญญา #ธรรมะในชีวิตประจำวัน #ธรรมะ #พระธรรมเทศนา #พุทธศาสนา #คำสอน #ความตั้งมั่น #จิตตสังขาร