Eindelijk kunnen onze bloemetjes Clara en Sander samen zingen, gelukkig want Sander kon nog geen enkele keer zingen dit seizoen (echt nooit, hè... niet gelogen). Maar gaat dit duet gewoon over rozen en tulpen of zit er een donkerder verhaal achter? En hoe komt het dat dit duet simpel lijkt om te zingen, maar eigenlijk aartsmoeilijk is? Een boeket aan vragen, waar Clara en Sander vrolijk induiken… tot Clara een schokkende bekentenis doet.

Hold your tears want dit Adagio for Strings van Samuel Barber is het droevigste werk ooit geschreven. Houden Clara en Sander het droog? Gelukkig biedt het liefdesleven van Barber afleiding (al loopt dit - spoiler -ook niet al te gelukkig af). Waarom snijdt deze muziek zo diep en hoe ongelukkig was Barber nu echt?

Een jaar voor haar dood schreef de Franse componiste Lili Boulanger haar D’un matin de printemps. Ze was 23 en hoe vrolijk en licht deze muziek klinkt, deze muziek was toen eigenlijk al een afscheid van het leven. Gelukkig noteerde haar zus Nadia de muziek die Lili vanuit haar ziektebed dicteerde. Hebben Clara en Sander een even goede band met hun siblings? Wat zou Lili Boulanger nog allemaal gedaan hebben als ze langer had geleefd? En wat heeft deze muziek met schrijnwerkers en bijen te maken?

Hoezo schreef György Ligeti deze muziek niet voor instrumenten, maar wel voor 100 metronomen? Verloor hij helemaal zijn verstand of kan een metronoom als muziek klinken? Een XL-aflevering vanop Iedereen Klassiek, waar Clara al koude rillingen krijgt zodra die metronoom aangaat en Sander smult van de partituur. Intens of prachtig, een publiek van meer dan 100 man is wel ideaal voor een live uitvoering.

Mahler beschreef zijn symfonie zelf als 'de wereld samengevat in één symfonie'. En hij heeft niet overdreven, deze symfonie in 5 delen is een emotionele rollercoaster. Een XL-aflevering vanop Iedereen Klassiek, vol waanzinnige muziek en over hoe Mahler dan wel een geweldige componist was, maar als echtgenoot tegelijk super romantisch en toxisch was. Clara spoilt tussendoor filmplots en Sander wil op huwelijksreis naar VRT.

Eindelijk duiken Clara en Sander nog eens in de muziek van een componist van bij ons. De West-Vlaming Peter Benoit trok naar Parijs om daar aan zijn operacarrière te timmeren, maar keerde terug met zijn prachtige Derde Fantasie voor piano waar alle Parijzenaars oh la la bij uitschreeuwden. Daar bleef het niet bij, de componist leerde zijn volk zingen in het Nederlands toen Frans de voertaal was. Verder zoeken we nog steeds naar de link tussen puree en Peter Benoit.

Second time is a charm en dat geldt zeker voor het Vioolconcerto van Sibelius. Na een eerste versie af te haspelen om geld in het laatje te krijgen, zette de Finse componist zich opnieuw aan de partituur en die keer werd het een groot succes. Wat heeft deze muziek met een polonaise voor ijsberen te maken? En de hamvraag: zal Clara hoofdpijn krijgen van deze vioolmuziek?

Clara en Sander zijn terug, met een echte meezinger: de monsterhit Nessun Dorma van Giacomo Puccini. En meezingen dat moet je Sander geen twee keren zeggen. Clara kan wel een ijskoud shotje gebruiken bij al dat gekweel. Eerste hulp bij klassiek, over hoe Puccini de Harry Styles van zijn tijd was, zijn grote begrafenis in Brussel en hoe niemand zal slapen in de opera Turandot – en nee, niet omdat het een steamy, wilde nacht is.

Voor de laatste aflevering halen Clara en Sander nog één keer alles uit de kast met Richard Wagner en zijn indrukwekkende Walkürenritt. Laat het duidelijk zijn, de Duitse componist leefde volgens het motto ‘more is more’. In zijn muziek, maar ook zijn eigen leven was er één van excessen en grootste uitgaven. Verder razen deze aflevering vooral de stoere Walküren lustig in het rond op hun briesende paarden. In galop met deze filmische muziek!

PS We komen terug! xoxo Clara en Sander

Ethel Smyth: componiste, activiste en queer feministe. En dan ook nog eens Dame, want ze werd als eerste muzikante ooit geridderd in Engeland. Clara en Sander geraken niet uitgepraat over deze vrouw die nooit ‘zomaar’ iets deed. Ze componeerde heel wat meesterwerken bij elkaar, met als één van de hoogtepunten haar serenade. Haar eerste grote orkestwerk. Een aflevering vol power én het verhaal achter haar bijnaam ‘de componiste met haar tandenborstel’.