बेधुंद मनाची लहर , लहरींच्या होती लाटा

लाटा या झेलतांना  दुःखांना फुटली फाटा

दुःखाच्या या वळणावरती मी नेहमीच एकटी आहे ,

कधी स्वतःला धडपडताना बघत आहे

तर कधी स्वतःच स्वतःला सावरून घेत आहे,

अनुभवाच्या आलेखाने एक गोष्ट शिकवली

भूक लागल्यावर पाण्याने मात्र भूक वीजवली.

आपले  म्हणावे  असे  कोणीच  या  जगात  नसते ,

  लहरींच्या  या  लाटेवरती  फक्त फसवे  जग  वसते .