สุราซิ ความเมาซิ ทำให้ประมาท   ความเมานั่นแหละ

 ถ้าว่าไปขลุกขลุ่ยกับมันนัก   ไปคุ้นเคยกับมันหนักเข้าละก็ มันทำให้

   เสียคนน่ะ ไม่รู้จักพ่อจักแม่ พี่ป้าน้าอา ปู่ย่าตายาย ว่าต่ำ ๆ สูง ๆ   นี่เพราะมันเมา

 อ้ายเมาสุราน่ะมีเวลาสร่างน่ะ   อ้ายเมาอีกอย่างหนึ่งล่ะ อ้ายนั่น

   เมาสำคัญเขาเรียกว่า เมามัน ถ้าว่าช้างก็เรียกว่าเมามัน

 อ้ายเมามันนี้สำคัญนัก   อ้ายเมามันนี่ไม่ได้ พ่อแม่เลี้ยงลูกหญิงลูก

   ชายมาน่ะ ถ้าเมามันขึ้นมาแล้วก็ไม่ได้ละ

 แม้ว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ   เท่านั้นแหละหญิงก็ลงจมูกฟิดทีเดียว

 ชายก็ลงจมูกฟิด   ลงจมูกฟิดแล้วก็ไปแล้ว อ้ายนี่สำคัญ อ้ายนั่น

   ประมาท นี่เป็นเหตุประมาทสำคัญ อ้ายเมามันนั่นประมาท

 ถ้าว่าช้าง เรียกว่าสับมัน   ไม่กลัวใครละอ้ายนั่น ไม่กลัวใคร นั่นแน่

   ในคุกตะรางเมามันทั้งนั้น ไปอยู่โน่น ถ้าเมามันละก็ประมาทยกใหญ่ ถ้าเมา

   สุราก็ประมาทยกใหญ่

 ถ้าว่าเมามันด้วยเมาสุราด้วย ๒   อย่างละก็ เสียยกใหญ่ทีเดียว

   ประมาท ตั้งอยู่ในประมาทแท้ ๆ ทีเดียว

 นี่ความประมาท   ไม่ประมาทมันอยู่อย่างนี้นะ

 ให้เลิกเมามันเสีย   ให้ตั้งอยู่ในความไม่ประมาท

   จาก พระธรรมเทศนา กัณฑ์ที่ ๑๖ เรื่อง ปัจฉิมวาจา