มีความพยายามซ้ำ ๆ ที่จะเรียก กฎหมายมาตรา 112 ว่าเป็นกฎหมายหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ หรือ Lèse-majesté Law เพื่อที่จะทำให้เกิดความเข้าใจผิด คิดว่าเป็นกฎหมายที่ล้าหลังและละเมิดสิทธิมนุษยชน ทั้งที่จริง ๆ แล้ว ประเทศไทยเลิกใช้กฎหมายหมิ่นพระบรมเดชานุภาพไปนานแล้ว

ในปัจจุบันยังมีหลายคนที่ไม่เข้าใจและยังเอาความผิดฐาน “หมิ่นพระบรมเดชานุภาพ” มาเรียกใช้กัน ซึ่งเป็นเรื่องที่ “ผิด” เพราะความผิดฐานหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ ไม่มีในระบบกฎหมายไทยปัจจุบันแล้ว

ความผิดฐานหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ เป็นความผิดในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ที่แสดงถึงเดชานุภาพและบารมีของกษัตริย์ ซึ่งการพูดว่า “หมิ่นพระบรมเดชานุภาพ” ในปัจจุบันนั้นน่าจะเป็นการพูดที่ติดปากกันเสียมากกว่า (ไม่ว่าจะเป็นการพูดติดปากเพราะจงใจหรือเหตุบังเอิญ)

การเรียกข้อหา ม.112 ว่าเป็น “ข้อหาหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ” จึงเป็นการเรียกที่ไม่ถูกต้อง และการที่มีคนชอบออกมาใช้คำว่า “หมิ่นพระบรมเดชานุภาพ” ซ้ำ ๆ ในทุก ๆ โอกาส ก็อาจจะส่งผลให้เกิดการเร่งเร้าอารมณ์ ทำให้เกิดความรู้สึกว่า กฎหมายมาตรา 112 มีความล้าหลัง ทำให้ประชาชนไม่ได้รับความเป็นธรรม สุดท้ายนำไปสู่การเรียกร้องให้ยกเลิกกฎหมาย ทั้ง ๆ ที่ในความเป็นจริงแล้ว มาตรา 112 เป็นกฎหมายที่มุ่งคุ้มครองประมุขของรัฐ ซึ่งเกี่ยวข้องโดยตรงกับความมั่นคงของชาติ เช่นเดียวกับในอารยประเทศทั่วโลกที่มีการบัญญัติใช้กฎหมายลักษณะนี้เช่นเดียวกัน