Það er hæð yfir Íslandi frá Finnlandi, augljóslega múmínálfahæð og Lára er globe trotter eins og Kim kardashian á leið í Íslandsheimsókn í fyrsta sinn í langan tíma.

Fillifjónkan ræðir rómantíkina við að drekka neskaffi og lesa moggann í boði Icelandair, standa í stormi í hrauninu fyrir utan Leifsstöð með blauta sómasamloku, að kafna í vindi og úrkomu, það er skeiðárhlaup, kjötbollur í matinn og skóli á morgun. Á síkum stundum rétta þeir sem hafa flust af landi brott fósturjörðinni hinn vangann og eins og Jesú segja: Hit me harder.

Júlía borðar rúnstykki dýft í búðing og bjór í herberginu sínu í Los Angeles og harmar það að hafa ekki tekið lag með Björgvin Halldórs í allt of langan tíma en brestur í Fillipoberio olive oil óðinn.

Fillífjónkan rifjar upp örlög Skjóna sem dó úr elli og hann var vakúmpakkaður sem 1944 réttur. Lára segir frá því hvernig það er að hafa fæðst sama dag og fyrsta farþegaflugvélin fór í loftið, og Júlía talar um hve erfitt það er að bókstafurinn hennar sé alltaf borðaður í desember

Júlía tileinkar mömmu sinni sem er sextug pæja með naglalakk á tánum lag í tilefni stórafmælis, en fær bara eitt lag því Lára er að drífa sig upp í flugvél.