حضرت عبدالبهاء پس از سه سال به سرزمین حیفا برگشتند که مصادف با جنگ جهانی اول بود، اما پیروان‌شان در غرب، شروع به تلاش در انتشار تعالیم دوازده‌گانه که اساس صلح بود کردند و خدمت به جامعه نمودند.

در کشورهای دوردست عالم، دوستان حضرت عبدالبهاء با درماندگی می‌خواستند بدانند که ایشان در امان هستند یا خیر. سه سال طولانی و سخت از شروع جنگ می‌گذشت. نیروهای ارتش در نبردهایی شدید برای تسلط بر سرزمینی مقدس با یکدیگر می‌جنگیدند و این جریانات و اخبار در روزنامه‌های سراسر عالم گزارش می شد.

پس از ۲۳۹ روز حضرت عبدالبهاء به قصد ترک آمریکا به اسکله‌ای که کشتی سِدریک در آنجا پهلو گرفته بود می‌روند. اسکله مملو از جمعیتی بود که برای بدرقه ایشان در آن‌جا ایستاده بودند. برخی با اندوه اشک می‌ریختند، افرادی دل‌شکسته به محبوب‌شان که در عرشه کشتی با همراهان ایستاده بودند و برایشان دست محبت تکان می‌دادند می‌نگریستند. آن‌قدر بدرقه‌کنندگان ایستادند تا دیگر چهره مهربان محبوب‌شان از نظر محو شد.

حضرت عبدالبهاء به شیکاگو می‌رسند و جمعیت کثیری در دو صف، در ایستگاه قطار از ایشان استقبال نمودند... ایشان از میان آن صف باشکوه، قدم می‌زنند و یک به یک استقبال‌کنندگان را مورد عنایت قرار می‌دهند و بعد از سه روز ایشان با همراهانشان برای سفر به کِنوشا و ویسکانسین آماده می‌شوند... وقتی به ایستگاه تشریف می‌برند قطار مورد نظری که با آن قرار بوده سفر کنند را از دست می‌دهند.

در کلیسای (یونی تِری یَن) کشیش قسمتی از کتاب اسحاق نبی را قرائت می‌کند که فرموده‌اند موعودی از مشرق زمین می‌آید و همه با توجه به این بشارت حس می‌کردند آن کلمات برای چنین روزی و چنین شخصیت روحانی نوشته شده است. سخنرانی حضرت عبدالبهاء بسیار مشتاقانه دریافت شد. مخصوصا تاثیر مناجاتی که تلاوت فرمودند و در ۹ سپتامبر سفرشان در کانادا به پایان می‌رسد و به سمت تورنتو حرکت می‌کنند.

دیدار و معارفه... حضرت عبدالبهاء رهبر نهضت بهائی که ۶۰ سال به خاطر عقیده مذهبی‌اش زندانی و تبعید بوده است... مژده باد مژده باد که شرق و غرب دست در آغوش یکدیگر شدند... قلوب اطفال بسیار صاف و ساده است... انسان باید قلبش مانند قلوب اطفال باشد و از هر آلایشی پاک و پاکیزه... مقام حضرت عبدالبها، من بنده بندگان خدا هستم.

حضرت عبدالبهاء در واشینگتن دی‌سی پایتخت ایالات متحده که وطن بسیاری از رهبران اجتماع بود، تعداد زیادی از افراد مهم و مشهور، کاوشگران، سناتورها، رهبران تجاری، دانشمندان و خبرنگاران تمام مطبوعات را تحت تاثیر تعالیم الهی قرار می‌دادند و با روی خوش می‌پذیرفتند. تقاضای دیدار ایشان بسیار بود و با آن حجم ملاقات‌ها و جلسات، هرگز ابراز خستگی نکردند... از جمله افرادی که در آنجا ملاقات نمودند لوئیس جری گرگوری بود.

خبرنگاران زیادی برای تهیه گزارش به ملاقات حضرت عبدالبها با شوق می‌آمدند. اما برای بعضی حضور ایشان، گاهی تنها کنجکاوی و شک به همراه داشت. مانند مِری ویلیامز . او از معدود زنان خبرنگار بود که به جهت ملاقات پرکنایه از افراد مشهور و با تصاویر تند فکاهی به قلم خودش شهرت یافته بود.

شش روز بیشتر از ورود حضرت عبدالبهاء به نیویورک نگذشته بود که توجه رسانه‌ها به فاجعه‌ای بزرگ جلب شد. حضرت عبدالبهاء در این مورد فرمودند: «وقتی به آنان فکر می‌کنم حقیقتا متاثر می‌شوم، ولی با وقوف به این نکته تسلی می‌یابم که عوالم الهی لایتناهی‌ست. اگر چه از این عالم محروم گشته‌اند ولی در عالم بالا فرصت‌های دیگری برایشان وجود دارد. چنان‌چه حضرت مسیح فرمود در خانه پدر من منزل بسیار است.»

حضرت عبدالبهاء در اولین سخنرانی عمومی در لندن پیام یگانگی نوع بشر را با همه در میان گذاردند. گر چه شنوندگان ایشان را نمی‌شناختند ولی به سرعت روح سخنان ایشان را گرفتند. ایشان در لندن دور جدیدی از قوای بشریت را اعلان فرمودند و جهان را به صورت یک باغ توصیف فرمودند.