คอร์สอานาปานสติ วันที่ 19-22 มิ.ย. 68 ณ วัดบุปผาราม กทม. โดย พระกิตติวิมลเมธี (พระอาจารย์สุชีพ สุธมฺโม) ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดบุปผาราม วรวิหาร

คอร์สนี้เน้นเลยว่าไม่ต้องเข้าฐาน เฉพาะในการดูอารมณ์นะ คือถ้ามันมารู้ตัวว่ามันกําลังมีความคิด รู้ตัวว่ามันกําลังมีอารมณ์อยู่ ดูมันเลย ดูมันตอนนั้น ดูมันตอนที่มันกําลังเกิด ดูตอนที่กําลังมี ดูตอนที่มันกําลังเป็น “เมื่อใดก็ตามที่มันดู ตัวดูมันจะกั้นจิตเข้าไปสู่ฐาน” ตรงนี้เข้าใจไหม? “เมื่อใดก็ตามที่มันมีการดูเกิดขึ้น ตัวดูจะทําหน้าที่ในการกั้นจิตไว้ที่ฐาน” และไม่ต้องไปห่วงฐาน ไม่ต้องไปห่วงว่า “เอ๊ะ เมื่อกี้ดูแล้วจิตมันไปอยู่ฐานไหม?” ไม่ต้อง นั่นเรากําลังเอาความเป็นเราไปแทรกแซงความเป็นจริง “เมื่อใดก็ตามที่มีการดู ดูมันจะกั้นจิตเข้าไปสู่ฐาน” แค่นั้นเอง ซึ่ง อันนี้เป็นกระบวนการของความเข้าใจ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องทํา

เรื่องที่จะต้องทําก็คือว่า เมื่อรู้ตัวว่ามีอารมณ์หรือมีความคิด ดูแค่นั้น แต่การที่พูดว่า ตัวดูมันจะกั้นจิตเข้าไปสู่ฐาน มันกั้นจิตไปฐานนี่มันเป็นของมันเองในกระบวนการ ไม่ใช่เรื่องที่เราจะต้องเข้าไปทํา เพราะฉะนั้นถ้าเราพอมันมีอารมณ์ ดูด้วย แล้วก็ไปกั้นจิตเข้าไปที่ฐานด้วย อันนี้เรากําลังไปแทรกแซงในกระบวนการที่จะเข้าไปสู่สัจธรรม ในความเป็นจริงของมันที่พูดกันอยู่ มันเป็นกระบวนการที่เป็นธรรมชาติของเขาอย่างนั้น ไม่ใช่เรื่องที่เราจะต้องไปทํา เราทําแค่ว่า เมื่อรู้ตัวว่ามีอารมณ์หรือมีความคิด ดูมันแค่นั้นเอง แค่ดู พอดูปั๊บตัวดูมันจะกั้นจิตไปที่ฐานของมันเอง เราไม่ต้องไปพะวงว่าจิตมันอยู่ฐานหรือไม่อยู่ฐาน ขอให้ได้ทําหน้าที่ดู ดูอารมณ์นั้น ส่วนว่าเมื่อเราดูแล้ว พอดูได้ปั๊บ แล้วจิตมันเกิดความคิดอื่นซึ่งไม่ใช่ สมมติว่ากําลังมีความสงสัยอยู่ แล้วก็ดูความสงสัย ในขณะที่ดูความสงสัยอยู่นั้นมันมีความคิดอื่นโผล่เข้ามา แล้วจิตไหลไปสู่ความคิดอื่น แต่ผู้ปฏิบัติยังมุ่งในการดูความสงสัยอยู่ แล้วความสงสัยนั้นมันดับ มันดับนี่มันดับโดยที่เราไม่ได้ดู แต่มันดับเพราะว่าจิตมันมีความคิดอื่นแทรกขึ้น

ถ้ามันมีอารมณ์อันเดียว มีความคิดเดียว มันง่าย มีความคิดเดียวเกิดขึ้นตั้งเด่นตระหง่านอยู่ แล้วก็ดูความคิดนั้น ตัวดูจะกั้นจิตมาที่ฐานเอง แล้วก็ดูไปตรงๆ แล้วมันก็จะดับ แต่ในขณะที่เราดูความคิดใดความคิดหนึ่งที่มันเกิด มันมีความคิดอื่นซ้อนขึ้นมา ความคิดอื่นที่ซ้อนขึ้นมานั้นเราไม่ได้ดูแล้วเพราะเรากําลังดูความคิดหนึ่ง ความคิดอื่นที่ซ้อนเข้ามาเราไม่ได้ดู จิตมันไหลเข้าไปในความคิดนั้นเสีย พอไหลเข้าไปในความคิดนั้น ความคิดที่กําลังถูกดูอยู่มันดับ มันดับเพราะว่าจิตเปลี่ยนไหลเข้าไปสู่อารมณ์อื่นซึ่งเราไม่ได้ดู ซึ่งเรื่องนี้เกิดขึ้นแล้วเป็นอย่างไร มันเป็นธรรมดาของมัน เพราะวันหนึ่งถ้าเราไม่ได้มีกระบวนการนี้เลย ไม่ได้รู้ไม่ได้ปฏิบัติเรื่องเหล่านี้ เราก็ไหลไปกับความคิด อีเหลื่อยเฉื่อยแฉะอยู่อย่างนั้นแหละ

คือในกระบวนการที่เราจะแจ่มแจ้งในกายใจนี้มันมีทั้งรูปและนาม ตัวนามนี้จะไปผูกไว้ที่ความคิดทั้งหมดเลย จะไปผูกไว้ที่ความคิด ไปผูกไว้ที่อารมณ์ทั้งหมดเลยที่เป็นนามธรรมในชีวิตนี้ส่วนกายมันเป็นลม เป็นอิริยาบถ มันเป็นอายตนะ มันเป็นอะไรๆ มันก็รู้เรื่องเยอะมากกาย แต่ตัวนามมันจะไปผูกไว้เป็นอารมณ์เป็นความคิดแทบทั้งหมด เมื่อดูอารมณ์ได้ดูความคิดได้นี่ มันเรียกว่าแทบกระจ่างในเรื่องของนาม ก็ขอให้ได้ดู ถ้าในหนังสือ ๑ หน้า มีตัวหนังสืออยู่ ๒๐๐-๓๐๐ ตัวอักษร ดูได้สักกี่ตัวอักษร ขอให้ได้ดู ตัวดูจะเป็นตัวที่กั้นจิตเข้ามาอยู่ที่ฐาน นี่สําหรับผู้ปฏิบัติที่มีจิตอยู่ที่ฐานนะ มีฐานเป็นหลัก

แต่ถ้าไม่ฐานไม่ชัดเจนน่ะ ที่เราเข้าใจว่าดู แท้ที่จริงมันอยู่ในอารมณ์ อยู่ในความคิด แล้วเราก็คิดว่าดู อันนี้เรียกว่าหลงดู หลงดูจะเกิดกับผู้ที่ฐานไม่แน่น จิตไม่นิ่งอยู่ที่ฐาน ซึ่งอันนี้จะต้องแก้ด้วยการอยู่ในรูปแบบ คือ นิ่งอยู่ที่ฐานแล้วก็รู้ลมออกรู้ลมเข้า นิ่งอยู่ที่ฐานแล้วรู้การเคลื่อนไหวของกาย พอนิ่งอยู่ที่ฐานได้ พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า เมื่อจิตนิ่งอยู่ที่ฐานได้แล้ว กิริยาของชีวิตมันจะเป็นธรรมชาติ เป็นหนึ่งเดียวกับจิต ตัวสติสัมปชัญญะจะทําให้กิริยาของชีวิตเป็นหนึ่งเดียวกับจิต เรียก เอโกทิโภติ

#พระกิตติวิมลเมธี #วัดบุปผาราม #อานาปานสติ #สติปัฏฐาน #ปฏิบัติธรรม #สมาธิ #สมาธิภาวนา #นั่งสมาธิ #วิปัสสนา #วิปัสสนากรรมฐาน

#ปัญญา #ธรรมะในชีวิตประจำวัน #ธรรมะ #พระธรรมเทศนา #พุทธศาสนา #คำสอน #ความตั้งมั่น #จิตตสังขาร