მერაბ დვალიშვილი, ნინა დრამა და ფანი არდანი ჩამოვიდნენ. ხელოვნურ ინტელექტზე კამათობს ხალხი. ჯიმი და ნიკო განიკითხავენ.

ჯიმი და ნიკო მალხაზ ხარბედიაზე ლაპარაკობენ.

ჯიმი და ნიკო იმაზე მსჯელობენ, ბევრი ხალხი რომ ერთად იკრიბება, როგორი სხვანაირი რამეა.

სკოლის დამთავრება კარგია, განსაკუთრებით კარგ ქვეყანაში, სადაც ბევრად მეტი არჩევანია, ვიდრე გირაოს გადახდა ან ციხეში ჩაჯდომაა.

გვითხრეს, ერთხელ პროსტა რომ იბაზროთ პოლიტიკის გარეშე გაასწორებსო და, აჰა, ჩვენც ვიბაზრეთ, თუმცა ბოლომდე პოლიტიკის გარეშე მაინც არ გამოვიდა.

ჯიმი და ნიკო დათა თავაძის სპექტაკლის გამო ამტყდარ ამბებზეც ლაპარაკობენ და კონგრესის მიერ მიღებულ „მეგობარზეც“.

ჯიმი და ნიკო ბარათაშვილის ხიდზე გადმოფენილი ლოზუნგების ღრმა შინაარსზე, პაპის გასვენებაში ჩასული მიხეილ ყაველაშვილის გამჭოლ მზერასა და ტრამპის თვალსაწიერში მოხვედრის ნატიფ ხელოვნებაზე მსჯელობენ.

მასზე ამბობენ, კაცობრიობის ისტორიაში ყველაზე მეტი ბრინჯაო გადაადნოო; რომ დასცლოდა ბაბილონის გოდოლსაც ჩამოასხამდაო... ჯიმი და ნიკო ზურაბ წერეთლის უსაშველოდ მრავალრიცხოვანსა და გიგანტურ მემკვიდრეობაზე საუბრობენ.

მშიერი ჯიმი და ნიკო საჭმელზეც ლაპარაკობენ და ჩინური ენის სწავლებაზეც...

ჯიმი და ნიკო „9 აპრილზე“, „კაზიონი წიულპანებზე“, საკრალურ ადგილებსა და კიდევ უფრო საკრალურ თარიღებზე საუბრობენ. შიგადაშიგ მიხეილ ვორონცოვსა და ერეკლე მეორესაც ახსენებენ.