Güneş, odayı henüz aydınlatmamış. Camlardaki buhar, incecik tanelere dönüşerek iniyor. Soğuk gecelerin sabahında ışığın ısrarına daha çok ihtiyaç var. Bu dünyada birileri bir omuz aradığında ağacının yanına gidip sırtını veriyor, yatağının ucuna başını koyuyor. Şu baş var ya şu baş, toprak değil ki süresin, kağıttan kayık değil sularda yüzdüresin. İçinde bin bir âlem ve kavgayla onu taşırsın. Uyursun, uyanırsın.

Birkaç saat evvel yaktığı mum bitmeye durmuş; son, çırpınışları, nefesi tükenmeğe duran insanı anımsatıyor. Kıpırtılı ve cılız ışığın gölgesiyle dolmuş duvar. Bu duvarda bir ufuk var ki.....

*metnin tamamı :

https://dilaraninpenceresi.com/guve/