شب بیست و ششم | نماز خوفوقت ظهر که شد، انبوه سپاه کوفیان، یاران حسین را محاصره کرده بودند. شمار یاران حسین چنان‌ اندک بود که اگر یک یا دو نفرشان کشته می‌شد، نمایان بود، اما لشکریان عمر بن سعد آن قدر زیاد بودند که هر قدر از آنان کشته می‌شد کاستی در لشکرشان به چشم نمی‌آمد. هنگامی که وقت نماز فرا رسید ابوثمامه به امام عرض کرد: جانم فدایت، می‌بینم که این گروه به تو نزدیک شده‌اند. به خدا سوگند تا من پیش روی تو کشته نشوم شما به شهادت نخواهی رسید، ولی دوست دارم برای آخرین بار با شما نماز بخوانم. امام سر را به سوی آسمان بلند کرد و فرمود: از نماز یاد کردی خداوند تو را از نمازگزاران و ذاکرین قرار دهداینک پادکست «هان! تشنه‌لبان»تهیه شده در گروه پادکست‌های «همیشه در میان»صاحب امتیاز «های‌وب» Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.