شب بیست و نهم | جان گلگونم سراپا آتش است

ما این ماه آمدیم به سوی آتشِ تو انی آنست نارا از خانواده مان دور شدیم و سوی تو شتافتیم تا قبسی گیریم که گرما و آتشی از سوی تو نزد اهل‌مان ببریم که گرمی بگیرند و با تو و یاد تو یک سال گرم بگیرند؛ یا قبسی بگیریم تا رمضان بعدی راه‌نمای‌مان باشد. نمی‌دانم توفیق پیدا کردیم خودمان را، کفش تعلق‌مان را پشت در بگذاریم و به محضر مبارک بندگی‌ات وارد شویم یا نه اما می دانم که هر روز و هر دم این ندا هست إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي خودت باید توفیق بدهی. خودت باید کرامت کنی که تشرف اقامه صلات و ذکر تو گردن‌آویز ذهن و ضمیرمان باشد و بماند. می دانم تو همیشه ما فوق رغبت و آرزوهای‌مان نصیب‌مان می‌کنی ای سرور و ای مولای عالمیان و خلقان. خابَ الوافِدُونَ عَلى‏ غَيْرِكَ نوميد شدند آنان كه بر ديگرى‏ جز تو وارد شدند

اینک پادکست هان! قصه ارباب معرفت

تهیه شده در گروه پادکست‌های همیشه‌ درمیان

حمایت شده از سوی های‌وب