شب بیست و یکم | منزل آن مه عاشق‌کش عیار

وقتی مسجدالنبی ساخته شد هر کس از خانۀ خودش دری به مسجد گشود ... مدتی گذشت .... خطاب عزت دَر رَسید که همه درها پوشیده و بسته شود الا در خانۀ علی و زهرا. تنها دری که اذن یافت باز باشد. تا ابد باز باشد: چون تو بابی آن مدینهٔ علم را چون شعاعی، آفتاب حلم را باز باش ای باب، بر جویای باب تا رسد از تو قُشور اندر لُباب باز باش ای باب رحمت تا ابد بارگاهِ ما لَه کُفواً اَحد

اینک پادکست هان! قصه ارباب معرفت

تهیه شده در گروه پادکست‌های همیشه‌درمیان

حمایت شده از سوی های‌وب