شب هشتم | شوقِ روشنِ رهاییعلی‌اکبر که آرام‌آرام دور می‌شود، حسین سر به آسمان می‌کند: - خدای من! گواه باش جوانی به جنگ اینان رفت که در خلق و خوی و جمال و كمال، شبیه‌ترین مردم به رسول توست. شاهد باش ای خدای من! که هرگاه مشتاق دیدار پیامبرت می‌شدیم و دلمان بهانه‌اش را می‌گرفت، نظر بر منظر جمال این جوان می‌کردیم ... اینک ای خدا! برکات زمین را از دشمنانش باز دار! جمعشان را پراکنده ساز و میانشان جدایی انداز! اُمرایشان را از آنان خشنود مساز! که آن گونه ما را خواندند و این گونه از خویش راندند.تهیه شده در «گروه پادکست‌های همیشه‌ در میان»حمایت شده از سوی «های‌وب» Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.