Jongeren en gezinnen kunnen de ‘tijdelijke passanten’ nodig hebben die hulpverleners zijn. Maar ze hebben vaak ook behoefte aan iemand die hen ondersteuning geeft, goed kent én er langere tijd voor hen kan zijn. Een naaste – oma, broer, vriend, tante, buurvrouw – die als ‘informeel steunfiguur’ of JIM (Jouw Ingebrachte Mentor) een traint-d’union is tussen hulpvragers en hulpverleners. Wat is er nodig om dat tot een succes te maken?