W drugim odcinku mówię o czymś, co każdy z nas kiedyś miał, a większość straciła po drodze — o instynkcie.
O tym naturalnym czuciu siebie, które w dzieciństwie działało bezbłędnie, a w dorosłości zostaje przykryte obowiązkami, presją, analizowaniem i myśleniem „głową”, zamiast „ciałem”. Dlaczego tak łatwo ignorujemy sygnały, które próbują nas zatrzymać?
Dlaczego ciało musi krzyczeć bólem, żebyśmy dopiero wtedy zwrócili uwagę?
I co możesz zrobić, żeby znowu zacząć siebie słyszeć — zanim skończy się to napięciem, zmęczeniem czy kolejną wizytą u specjalisty? To szczery, spokojny monolog o powrocie do podstaw.
Do instynktu.
Do siebie.