Co się dzieje, gdy kobieta – silna, ciepła, obecna – przestaje wierzyć w siebie? Gdy znika po trochu, choć nadal się uśmiecha i „ogarnia”? W tym odcinku mówię o tym, co niewidzialne: o cichym zmęczeniu, utracie siebie i o tym, jak być lustrem – kimś, kto widzi, zanim ona sama przestanie. Bez rad. Bez filtrów. Z obecnością, która leczy. To odcinek, który warto usłyszeć – i zapamiętać.