Kultur

En Dënschdeg goung de prestigiéise Booker Prize un der Samantha Harvey hire schlanken, poetesch-apokalyptesche Weltraumroman "Orbital", dee mir op dëser Platz scho beschwat haten. Déi englesch Schrëftstellerin huet sech mat hirem zwar excellente Roman géint deen anere Favorit, de Percival Everett, duerchgeschloen, nawell mengt de Jeff Schinker a senger Rezensioun vum Everett sengem Roman "James", datt déi Entscheedung net ganz glécklech ass. Mir lauschteren eng Bespriechung, déi gläichzäiteg och ee Plaidoyer fir dem Everett säi Wierk ass.

D'Finaliste vum Prix Anne et Françoise Groben sinn tëschent 18 an 22 Joer al a wäerten zesumme mam Orchestre de Chambre du Luxembourg an der Philharmonie optrieden. Den 100,7 iwwerdréit d'Finall aus der Philharmonie live vun halwer 8 un. De Christophe Mirkes gëtt eng Iwwersiicht iwwer dat dat, wat den Owend um Programm steet a wien optrëtt.

An eise Kulturnews hate mir Iech schonn doriwwer informéiert, datt, am Kontext vum Vernissage vum traditionellen Hierschtsalon vum CAL, de Prix-Pierre-Werner 2024 un d’Molerin Lara Weiler, Joergang 1999!, goung. Nach bis e Sonndeg inclus kënnt Dir hir priméiert Aarbechte plus déi vu weidere 45 Kënschtler:innen am Tramsschapp um Lampertsbierg entdecken. D’Kerstin Thalau war natierlech do, huet zesumme mat der Lara Weiler en Tram bis op de radio 100,7 geholl, fir hei am Studio hir Diskussioun weiderzeféieren.

Den Nicolas Calmes aktivéiert säi Radar a verréit iech, wat fir eng kulturell Highlights dir dëse Weekend net sollt verpassen.

Mir reagéieren am Prinzip relativ sensibel op Temperaturënnerscheeder oder op de Wiessel vun Dag an Nuecht. Mee bedeit dat, datt mir déi verschidde Saisonen tatsächlech klanglech, also mat Hëllef vun eisen Oueren, auserneen hale kënnen? A ginn et Ënnerscheeder tëschent den auditive Kapazitéite vu Land- a Stadmënschen? An eisem Soundatlas, an deem mir reegelméisseg ee Klang analyséieren an d’Lienen zu Konscht, Alldagskultur a Wëssenschaft sichen, wollt de Joé Birchen et wëssen an huet d’Kerstin Thalau getest.

Dëse Samschdeg Owend (16.11.) verwandelt sech de grousse Sall vun der Philharmonie an e Kino aus der Stommfilmära. Um 19:30 begleeden zwee international unerkannt Pianisten - de Francesco Tristano an den Hayato Sumino - de Stommfilm “Asphalt” (1928) vum däitsche Realisateur Joe May mat Pianoen a Synthesizer.

Am Gespréich mam Marie Trussart huet de Francesco Tristano ënner anerem verroden, wéi een d’Zäit am A behält, wann ee live Musek zu engem Stommfilm spillt, wéi Musek d’Géigewaart a Fro stellt an iwwerhaapt: ëm wat et beim Film eigentlech geet.

Mat 6 Joer huet de Johan Perdigão mam Piano ugefaangen. Elo mat 20 Joer studéiert hien dat Instrument zu Wien an de Sonndeg spillt hien e Concert zu Lëtzebuerg. Am Centre Culturel Machera zu Gréiwemaacher steet hien zesumme mat der Luxembourg Philharmonia op der Bün. Eréischt d'lescht Joer hu si zesummen dem Edvard Grieg säi Concerto fir Piano gespillt, an elo steet dee vum Robert Schumann op der Affiche. Bei deem Wierk fillt de jonke Pianist virun allem staark Léift. Dem Marie Schockmel huet hie méi verroden.

Eng Netflix-Serie an een Text vun der wichtegster Avantgarde-Stëmm aus Éisträich - den Théâtres de la Ville de Luxembourg kann een den Ament kaum ze wéineg Diversitéit virwerfen. Den Nicoals Calmes, d'Lori Dauphin, den Tom Haas an de Jeff Schinker rezenséieren “Winterreise“ vun der Elfriede Jelinek an enger Mise en scène vum Jakob Arnoldi a “Peaky Blinders“ vun der englescher Compagnie Rambert.

All Plack vum Tyler, the Creator ass een thematescht Wonnerhorn vu kreativer Selbstreflexioun - eng bestänneg Mythologiséierung vu senger Liewenserfarung.

Et goung ëm jugendlech Rebellioun op sengem éischte richtegen Album, “Goblin”, mat engem fiktionale Psycholog als Gespréichspartner. Op “Cherry Bomb” huet hie seng Flilleke gespaant, mat Positivitéit bis ënner de Kënn. Eng éischt Oppenheet zum Analyséiere vu sexuelle Gefiller huet sech fir dee selwer ernannte Spätzünder op “Flower Boy” gewisen, an eng Bezéiung mat engem Mann, deen eng Frëndin hat, war op “Igor” den Objet vun déiwem Gruewen. Éischt Gespréicher mat der Mamm dauchen op “Call Me If You Get Lost” op, an elo geet de Wee wierklech zeréck heem un d’Wuerzelen, um afrikanesch inspiréierte “Chromakopia“.