▨ نام شعر: وطنم

▨ شاعر: لایق شیرعلی

▨ با صدای: لایق شیرعلی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

جان به قربانِ تو ای میهنِ خونین‌کفنم

بودی بیت الشرفم، گشته‌ای بیت الحزنم

دشمنت چهار طرف، اجنبی و خانگی‌اند

تن‌تنها به چه نیرو صف اعدا شکنم؟

دوست دشمن‌نسق و دشمن تو دوست‌نماست

راست گویم؛ بپرانند ز چشم و دهنم

تاجیک اندر وطن خویش چرا متهم است؟

یا خطا رفته به تاجیک تولد شدنم؟

همه خلقانِ دگر انجمن آراسته‌اند

در سمرقند نشد ساخته نیم انجمنم

گفت علامه‌ی اقبال که: برخیز ز خواب

بزدلی گفت: فلانی‌ست مخاطب، نه‌منم

آن یکی در خم طلّا سرِ خود کرد فرو

دیگری گفت: بیا مهوش سیمین ذقنم

آن یکی گفت: غمِ گاو و بز و بزغاله

دیگری گفت: غمِ خانه و فرزند و زنم

دامن کوه گرفتیم و دُمِ مرکبِ خویش

رفت از دست، همه دامنِ دشت و دمنم

ای خراسان! تو بگو ساحتِ ایرانویچ کو؟

من از این فاجعه چون شکوه به یزدان نکنم؟

کو دگر شعشعه‌ی دانش و فرهنگ بزرگ؟

کو دگر کر و فر و نعره‌ی غلغل فکنم؟

روز و شب از غم تو گریه‌کنان می‌سوزم

تو به خون غرقه و من غرق ملال و محنم

گریه‌ی من نه از آن است که درگاهم سوخت

هم نه زان است که شد سوخته باغ و چمنم

گریه‌ی من نه از آن است که بیچاره شدم

هم نه ز آن است که فرسوده بوَد پیرهنم

گریَم از آن‌که تو را حکم به کشتن کردند

ای تو هم پایه و هم مایه انسان بُدنم

گریَم از آن‌که ز بن مایه‌ی این قسمتِ تلخ

من سخن گویم اگر؛ نیست کسی هم سخنم

گریَم از آن‌که به ژرفای چنین فاجعه‌ای

نشود خیره کس از هم‌نسب و هم‌وطنم

گریَم از آنکه دو سه بی‌طرفِ بی‌شرفی

به سرم سنگ ببارند که من دم نزنم

گریَم از آن‌که تو تنهایی و من تنهاتر

وطنم، آوطنم، آوطنم، آوطنم

▨

لایق شیرعلی

 به تاریخ ۱۸ فوریه ۱۹۹۶