هر ممکن الوجودی رابط بین فضای بی‌شکل و فضای شکلی است. این رابطه کمینه و بیشینه­ ای دارد. ممکن الوجود، بیان ممکن الوجد است. وجد حالت دریافت است. میزان دریافت و ادراک، حد رابط بین بی­ شکلی و باشکلی را تعیین می کند. آدمی که ممکن الوجود است از بی­ شکل وجد دارد و در فضای شکلی نمایش دارد.

مقام شنیدن، مقام وجد، مقام دریافت و ادراک است؛ و مقام گفتن، مقام بیان و ابراز ادراک است. تمرکز در مقام شنیدن و گفتن آن دو را از وضع غیرفعال به درجه‌ای از فعال بودن می­ رساند. در این حال میزان دریافت و ادراک ارتقاء میابد و بیان شکلی آدمی دگرگون می‌شود.

بنابراین مقام شنیدن، مقام الهام است و مقام گفتن، مقام نبوت و رسالت است.

The lecturer is speaking in Persian and discussing the Article 01 – Difference between the states of listening and speaking

Every possible existence (contingent being) is a link (or bridge) between shapeless (abstract, content) space and shaped (form) space. This connection has minima and maxima. A possible existence represents a possible state of perception. Perception is a state of reception. The degree of “understanding of reception” defines the boundary between shapelessness (abstract, content) and shape (form).

Human who is a possible existence receives from shapeless space and presents in the space of shaped forms. The state of listening is the state of perception, reception and understanding; while the state of speaking is the state of expression and articulation of understanding. 

"Concentration" in the state of listening and speaking, elevates them from passivity to a degree of activity. In such a state, the level of "reception" and "understanding of that reception" enhances and the expression of human form is transformed. 

Therefore, the state of listening (and all sensations) is the state of inspiration and the state of speaking is the state of prophecy and mission.

To watch the video version of this episode, click here