با ورود سه مستأجر به خانه گرگور، فضای داستان به شدت دگرگون می‌شود. این مستأجران، هر کدام با ظاهر ریش‌دار و جدی‌شان، نماینده فشارها و سختی‌های بیرونی‌اند که زندگی گرگور را محاصره کرده است. آن‌ها نه تنها نسبت به شرایط گرگور بی‌تفاوت‌اند، بلکه حضورشان نمادی است از جامعه‌ای که نه تنها گرگور را نمی‌پذیرد، بلکه به طرز بی‌رحمانه‌ای او را طرد می‌کند.

این سه مستأجر، انگار نیرویی بیرونی هستند که تمام امیدها و ارتباطات گرگور را با دنیای خارج قطع می‌کنند. آن‌ها مانند سایه‌ای سنگین بر سر زندگی او سنگینی می‌کنند و نشان می‌دهند چگونه دنیای بیرون، بی‌رحمانه و سرد است، جایی که نه مهربانی وجود دارد و نه درکی برای وضعیت انسانی گرگور.

حضور این مردان ریش‌دار، تنهایی و انزوای گرگور را عمیق‌تر می‌کند و به نوعی نقطه اوج طردشدگی اوست؛ جایی که دیگر نه خانواده و نه هیچ نیرویی در دنیا قادر نیستند از او حمایت کنند. این بخش از داستان به ما یادآوری می‌کند که گاهی بزرگ‌ترین دشمن انسان، خود جامعه و نگاه سرد و قضاوتگر آن است.

همچنین در این قسمت به خودشناسی فیزیکی و روانی اشاره خواهیم کرد

با رادیو فلسفه همراه باشید