در این قسمت از لحظه‌ای با خدا، باب شصت‌وپنجم مزامیر را می‌شنویم؛ سرودی از ستایش خدا به‌خاطر برکات آسمان و زمین.

📖 «تو زمین را دیدی و سیراب کردی، آن را به‌فراوانی غنی ساختی.»

🌿 تفسیر:

 • شاعر خدا را به‌عنوان بخشنده‌ی باران، حاصل‌خیزکننده‌ی زمین و نجات‌دهنده‌ی مردم می‌ستاید.

 • همه‌ی خلقت، از کوه‌ها تا دشت‌ها، از برکات خدا سرشار می‌شوند.

 • خدا نه‌تنها آسمان را با باران پر می‌کند، بلکه دل‌ها را با شادی و بخشایش سیراب می‌سازد.

 • این مزمور تعادلی میان پرستش روحانی و شکرگزاری زمینی ایجاد می‌کند.

💬 پیام روحانی:

هر نفس زندگی و هر دانه‌ی گندم، یادآور دست‌های مهربان خداست.

⸻