در این قسمت از لحظه‌ای با خدا، باب شصت‌ونهم مزامیر را می‌شنویم؛ فریادی از داوود که در میان رنج، تنهایی و تمسخر دشمنان، به خدا پناه می‌برد.

📖 «نجاتم ده، ای خدا، زیرا آب تا به جانم رسیده است.»

🌿 تفسیر:

 • داوود احساس غرق شدن در غم و بی‌عدالتی دارد.

 • او از بی‌وفایی دوستان و تمسخر دشمنان می‌نالد.

 • با وجود همه دردها، دست از دعا و امید برنمی‌دارد.

 • این مزمور نشانه‌ای از رنج‌های مسیح نیز هست که داوود به‌صورت نبوی بیان می‌کند.

💬 پیام روحانی:

در عمیق‌ترین لحظات اندوه، دعا همچنان پلی است میان انسان و خدا.