คอร์สอานาปานสติ วันที่ 5-8 ก.ย. 67 ณ วัดบุปผาราม กทม. โดย พระกิตติวิมลเมธี (พระอาจารย์สุชีพ สุธมฺโม) ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดบุปผาราม วรวิหาร

ปรับอินทรีย์ด้วยวิธีการนึกถึงพระพุทธเจ้าก่อนก็ดีนะ เสมือนประหนึ่งกับการอธิษฐานว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพเจ้าขอมอบกายถวายชีวิตแด่พระองค์ จะปฏิบัติตามพระธรรมคําสอนที่พระองค์ทรงตรัสรู้และนํามาสอน จะมอบกายมอบใจ เรียกว่าถวายชีวิต ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป จะไม่แทรกแซงขัดขืนในคําที่พระองค์สอน

นำพาจิตเข้าสู่ความตั้งมั่น นั่งคู้บัลลังก์ ตั้งกายตรง ดํารงสติเฉพาะหน้า ตรงๆ มีจิตตั้งนิ่งเฉยอยู่ภายใน โดยที่จะไม่ปรารถนาอะไร ไม่เจตนาที่จะทําอะไร ให้นิ่งเฉยอยู่ภายในกาย ทุกอย่างอยู่ในสภาวะนิ่ง กายนิ่งสงบสงัด จิตนิ่งอยู่ในกายสงบสงัด

รู้กายในกายเป็นเบื้องต้น กายในกายในที่นี้ก็คือ ลมหายใจที่กระทบออก ลมหายใจที่กระทบเข้า มีสติรู้ลมกระทบออก มีสติรู้ลมกระทบเข้า ตรงๆตามความเป็นจริง ไม่ว่าลมนั้นจะเป็นแบบไหน สติจะรู้ลมที่กระทบ แบบนั้นตามความเป็นจริงเท่าที่จะรู้ได้ บางครั้งความเป็นจริงมันอย่างหนึ่ง แต่สติรู้ได้ไม่เท่ากับความเป็นจริงที่ปรากฏ เราก็ไม่ต้องพยายาม เข้าไปเพื่อที่จะรู้ให้มันเท่าทันกับความเป็นจริง รู้เท่าที่รู้ได้ มันก็จะเกิดความโปร่งความสบาย ไม่อึดอัด ไม่ต้องตั้งใจเข้าไปรู้

จิตนิ่งสงบอยู่ภายใน มีใจกลางอยู่ที่นิมิต เมื่อจิตนิ่งสงบอยู่ที่กาย มีใจกลางอยู่ที่นิมิตดังนั้น มีสติพร้อมรู้ ต่อลมที่จะเคลื่อนไหว แต่ไม่ใช่จ้องเพื่อที่จะรู้ลม

ร่างกายมีลมหายใจออกหายใจเข้าเป็นเครื่องปรุงแต่งเลี้ยงดูให้เป็นไป เมื่อจิตนิ่งสงบที่อาศัยอยู่ กายนิ่งสงบ กายในกายที่เกิดการเคลื่อนไหวให้เกิดการสั่นสะเทือน นั่นก็คือลมหายใจ เมื่อลมหายใจเคลื่อนไหว จิตที่นิ่งสงบอยู่ก็มีสติเข้าไปรู้ลมที่เคลื่อนไหวนั้นตรงๆตามความเป็นจริง นั่นคือลมที่กระทบ ที่มันเกิดการสะเทือน สติก็ไปรู้ลมนั้นตรงๆ

แล้วก็อ้างถึงพุทธานุภาพ ถึงพระพุทธเจ้าผู้ทรงค้นพบเส้นทางนี้ ว่าตัวลูกนี้หรือตัวข้าพเจ้านี้ จะปฏิบัติตรงในเส้นทางนี้ มีสิ่งใดที่เกิดขึ้นทําให้ความเพียรรู้สั่นคลอน ถ้ามันเกิดเป็นความง่วงขึ้นมา ข้าพเจ้าจะตั้งกายตรง ความง่วงนั้นก็จะเป็นเพียงแค่สิ่งที่ถูกรู้ของสติ มีสติเข้าไปรู้ความง่วง ดูความง่วงไม่ให้ความง่วงนั้นที่เกิดขึ้นเข้าสู่จิต จิตจะนิ่งสงบไม่ตกอยู่ในอํานาจของความง่วงความเคลิ้ม

มีความเพียรรู้ สติดูลมตามความเป็นจริง ลมออกรู้ ลมเข้ารู้ ไม่เรียกร้อง ไม่ปรารถนา ไม่แทรกแซง ทั้งในเรื่องของสิ่งที่ถูกรู้คือลม ลมเบา ลมหยาบ ลมละเอียด ลมยาว ลมสั้น ที่มันปรากฏที่เกิด เป็นสภาวะที่เป็นจริงอย่างไรก็รู้อย่างนั้น เมื่อลมยาวก็ไม่ไปแทรกแทรงทําให้มันสั้น เมื่อลมสั้นก็ไม่แทรกแซงทําให้มันยาว เมื่อลมเบาก็ไม่แทรกแซงทําให้มันหยาบ เมื่อลมหยาบก็ไม่แทรกแซงทําให้มันละเอียด ความเป็นจริงของลมที่ปรากฏเป็นอย่างไร จิตนิ่งสงบมีสติรู้ลมนั้นตามความเป็นจริงอย่างนั้น

มีการสั่นสะเทือนของความรู้สึกอันเนื่องจากการเจ็บการปวด เป็นเวทนาทางกาย รู้ รู้ตรงๆ มีความปวดที่เข่าก็รู้ว่าความปวดเข่ามันเกิดขึ้น ไม่ไหลเข้าไปสู่ความหมาย ไม่เข้าไปสู่การปรุงแต่ง สติเพียงแค่รู้ว่ามีความปวดเกิดขึ้น เมื่อลมหายใจมาก็รู้ลมตามความเป็นจริงนั้น เมื่อความปวดหาย ก็รู้ถ้ามันรู้ได้ ไม่ใช่จ้องเข้าไปรู้ จิตนิ่งสงบ ไม่ไหลเข้าไปสู่ความหมายของการสั่นสะเทือนของกาย เรียกว่า ไม่ให้ค่าไม่ให้ความสําคัญ ให้ทําหน้าที่แค่รู้ไปตรงๆ

เวทนาทางกายอันหยาบเกิด ณ ส่วนใดส่วนหนึ่งของกายก็รู้ ใจนิ่งสงบ สติเข้าไปรู้ ความปวดเกิดรู้ ความปวดดับรู้ ความเหน็บความชาเกิดรู้ ความเหน็บดับความชาหายไปก็รู้ ใจนิ่งสงบ ไม่ให้ค่าไม่ให้ความหมาย ไม่เลื้อยเข้าไปสู่เวทนาอันใดอันหนึ่งที่เกิด แล้วทําหน้าที่แค่รู้ ใจไม่เลื้อยเข้าไปสู่ความอยาก ไม่เลื้อยเข้าไปสู่ความปรารถนา นิ่งสงบเฉยอยู่มีสติรู้

เมื่อลมหยุดได้นานๆ ใจนิ่งสงบ มีความนิ่งเป็นอารมณ์ ไม่กระสับกระส่ายไปในที่อื่นใด ทําอย่างนี้ ภายในจะเย็นสบาย เฉพาะส่วนนี้ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ในกายคตาสติสูตรว่า

เมื่อผู้ปฏิบัติมีความเพียรไม่ประมาทส่งตนไปอย่างนี้อยู่ มีความคิดอันแลบอันใดโผล่ออกมา มีความคิดอันแลบที่อาศัยกาย เรียกว่า เย เคหสิตา สรสงฺกปฺปา คือ ความคิดแลบอันอาศัยกายอันใดเกิด เต ปหียนฺติ รู้ความคิดนั้น จนละความคิดนั้นไปได้ คำว่าละความคิดนั้นไปได้ คือ จิตไม่เลื้อยไหลเข้าไปสู่ความคิดนั้น ความคิดนั้นก็ดับไป เตสํ ปหานา เพราะการละซึ่งความคิดอันแลบเหล่านั้นที่เกิดขึ้นได้ โดยจิตไม่ไหลเข้าไป นั่นคือ จิตจะคงที่แน่วแน่ตั้งมั่นอยู่ภายในอย่างเดียวเท่านั้น นี่คือความตั้งมั่น#พระกิตติวิมลเมธี #วัดบุปผาราม #อานาปานสติ #สติปัฏฐาน #ปฏิบัติธรรม #นั่งสมาธิ #วิปัสสนา #วิปัสสนากรรมฐาน#ปัญญา #พระธรรมเทศนา #ความตั้งมั่น #จิตตสังขาร