การอบรมอานาปานสติสำหรับผู้เริ่มต้น วันที่ 26-28 ม.ค. 67 ณ วัดบุปผาราม กทม. โดยพระอาจารย์สุชีพ สุธมฺโม (พระกิตติวิมลเมธี) ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดบุปผารามวรวิหาร

ตั้งกายตรง พอตั้งกายตรงแล้วก็ลองปรับตัวดูให้กายเบาสบาย เดินตัวรู้ตั้งแต่เบื้องบน ตั้งแต่ปลายผมลงไปเลยปลายผมลงมาหนังศีรษะ ลงมาใบหน้า ลงมาลําคอ ข้อต่อ ลําตัว ลําตัวนี่เห็นทั้งซ้ายและขวาของแขน ใต้แขนลงไป ซึ่งไปถึงขาซ้ายขาขวา เข่า หน้าแข้ง ปลายเท้า แล้วก็จากฝ่าเท้าเดินขึ้นมา เดินขึ้นมา เดินขึ้นมา จากฝ่าเท้าเดินตัวรู้เดินขึ้นมา เดินขึ้นมา เดินขึ้นมาตรงๆ ชัดบ้างไม่ชัดบ้าง ปล่อยไป ไม่ต้องไปสนใจ ไม่ต้องไปบังคับ ให้มันชัด ไม่ต้อง แค่เดินตัวรู้ขึ้นมาจากฝ่าเท้าขึ้นมา ถ้ากลางแข้ง ถึงเข่า ถึงขา ถึงบั้นเอว ถึงคอ ถึงคาง ถึงปาก ถึงจมูกถึงตา ถึงหน้าผาก ถึงศีรษะ หนังศรีษะด้านบน แล้วก็เดินลงไปอีกนะ จากหนังศีรษะ ลงไป ลงไป ลงไป จนถึงฝ่าเท้า แล้วก็ขยับฝ่าเท้าให้มันรู้สึก ตัวรู้ก็จะหยุดอยู่ตรงที่ฝ่าเท้า ขยับฝ่าเท้าให้รู้สึก ตัวรู้จะหยุดอยู่ตรงที่ฝ่าเท้านั้น วางฝ่าเท้านิ่ง แล้วก็เดินตัวรู้ขึ้นมา เดินขึ้นมา เดินขึ้นมา จนถึงคอ ถึงศีรษะ ถึงหนังศีรษะด้านบน แล้วก็เดินลงมาเดินลงมาจากหนังศีรษะด้านบนลงมาจนถึงคอ จากคอเดินขึ้นมาจนถึงปาก ขยับริมฝีปากแตะกันหน่อยแล้วก็รู้สึกกับมัน แล้ววางปากนิ่ง เดินจากปากขึ้นไปเหนือริมฝีปาก จากเหนือริมฝีปากก็กินบริเวณไปถึงโพรงจมูก ถึงปลายโพรงจมูก นิ่งรู้อยู่ตรงนั้น แล้วก็นิ่งเลย

รู้นิ่งๆอยู่ตรงเหนือริมฝีปากและปลายจมูก วิธีพิสูจน์ว่าตรงนี้ที่อาตมาพูดว่า เหนือริมฝีปากและปลายโพรงจมูก มันไม่ได้หมายความว่า เราจะต้องบังคับให้มันไปอยู่ตรงนั้น ไม่ใช่ แต่ศูนย์กลางของมันที่จะทําให้เกิดความชัดเจน สําหรับที่อาศัยตรงนี้ของแต่ละคนก็คือ ตรงที่ลมกระทบ ลมไปสัมผัสกับกายประสาท ลมไปแตะกับผิว ผิวหนังตรงนั้นจริงๆที่รับรู้ได้ ก็จับบริเวณนั้นแหละเป็นที่อยู่ ซึ่งรวมอยู่ในคําพูดว่าเหนือริมฝีปากบนกับปลายจมูก ความหมายก็คือว่า ที่ๆลมกระทบกับกายประสาท แล้วตัวรู้มันรู้สึกได้ รับรู้ได้ รู้ได้ว่าลมกระทบตรงนั้น แล้วก็นิ่งรู้อยู่ตรงนั้น ของแต่ละคนอาจจะต่างกันนิดหน่อย อาจจะไม่ตรงกันหมดทุกคน แต่ใช้คําพูดว่าเหนือริมฝีปากบนกับปลายจมูก เพราะว่าใช้คํารวม เพราะทุกคนจะไม่เกินไปจากนั้น จากริมฝีปาก จากปลายจมูก แต่ว่าจะริมฝีปากตรงไหน ปลายจมูกตรงไหนของแต่ละคน ตัวเจ้าของจะรู้เอง รู้ได้จากการที่ลมมันไปสัมผัสกับกายประสาทตรงพื้นผิวส่วนใดตัวรู้เข้าไปรับรู้ได้ถึงการที่ลมไปกระทบหรือไปสัมผัสกับกายส่วนนั้น ตรงนั้นบริเวณนั้นที่เรียกว่านิมิต หรือเรียกว่า เหนือริมฝีปากบนกับปลายโพรงจมูก เมื่อตัวเจ้าของเข้าไปรับรู้ลมที่สัมผัสกับพื้นผิวนั้นได้ตรงไหน วางผู้รู้นิ่งเฉยอยู่ตรงนั้น เฝ้ารู้อยู่ตรงนั้น ตรงนั้นแหละเป็นนิมิต บริเวณนั้นแหละเป็นนิมิต มันเป็นปัจจัตตังนะ เป็นเรื่องเฉพาะตัว รู้เฉพาะตน ของคนไหนคนนั้น นิมิตอาตมาพูดได้ แต่มันไม่มีใครมารู้ได้หรอกว่าอยู่ตรงไหน นิมิตของท่านทั้งหลายก็เหมือนกัน บอกได้ สื่อสารได้ แต่มันไม่มีใครรู้ได้ว่านิมิตของของท่านนั้นอยู่ตรงไหน มีแต่ตัวท่านเท่านั้น เราเองเท่านั้น เป็นปัจจัตตัง ขณะนี้เป็นเรื่องราวที่เป็นปัจจัตตัง เหมือนนิ่งรู้เฉยอยู่แล้ว ก็รู้ลมหายใจ ถ้าอย่างนี้แล้วจะรู้ลมแบบสบายๆ แม้ลมหายใจที่เข้าออกเป็นลมที่เราบังคับ คือ เป็นการตั้งใจ แต่ตัวรู้ที่นิ่งเฉยอยู่ไม่สนใจการตั้งใจ จะรู้ได้แค่ลมที่กระทบเท่านั้น ลมกระทบออกรู้ ลมกระทบเข้ารู้ กายก็จะนิ่งแบบสงบ จะเป็นกายวิเวก นิ่งแบบสงบแบบไม่มีตัวใดที่สามารถไปกระตุ้นให้กายนั้นมีความสั่นไหว มีความไหวเอน มีความกวัดแกว่งได้เลย เมื่อรู้มีกําลังขึ้นมาอย่างนี้ ตรงต่อสิ่งที่ถูกรู้อันเป็นธรรมชาติดังกล่าว

#อานาปานสติ #สติปัฏฐาน #ปฏิบัติธรรม #สมาธิ #สมาธิภาวนา #นั่งสมาธิ #วิปัสสนา #วิปัสสนากรรมฐาน #ปัญญา #ธรรมะในชีวิตประจำวัน #ธรรมะ #พระธรรมเทศนา #พุทธศาสนา #คำสอน