คอร์สอานาปานสติ วันที่ 8-12 ธ.ค. 66 ณ วัดบุปผาราม กทม. โดย พระกิตติวิมลเมธี (พระอาจารย์สุชีพ สุธมฺโม) ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดบุปผารามวรวิหาร

ดํารงสติเฉพาะหน้า บัลลังก์นี้ไม่ต้องทําอะไร ดํารงสติอยู่เฉพาะหน้า รู้ตั้งขึ้นที่นิมิต แล้วให้กายซึ่งเป็นสิ่งที่ถูกรู้ ให้รู้เขารู้ไป ให้รู้รู้ไป หมายความว่า เขารู้อย่างไรก็รู้ตามนั้น รู้อยู่ภายใน มีลมหายใจเป็นหลักของสิ่งที่ถูกรู้ เพราะลมหายใจออกลมหายใจเข้านี้มันเกิดตลอด ลมหายใจออกลมหายใจเข้าเป็นการเคลื่อนไหวของรูปนี้ ในขณะที่นั่ง จึงเป็นสิ่งที่ถูกรู้หลัก ลมหายซึ่งเป็นสิ่งที่รู้หลัก เกิดบ่อย เกิดถี่ ก็รู้ตามที่ปรากฏ

รู้เขารู้ รู้กายในแต่ละขณะที่รู้ ที่เป็นกายในละเอียด ผ่านทางลมหายใจ และสามารถสังเกตได้ เวลาหายใจเข้า รูปเปลี่ยน เวลาลมหายใจออก รูปเปลี่ยน เวลาเราหายใจเข้ามันเกิดการสั่นสะเทือนของรูป เวลาหายใจออกมันก็เกิดการสั่นสะเทือนของรูป รูปที่สั่นสะเทือนไปตามลมหายใจออกลมหายใจเข้า นั่นคือการเปลี่ยนของรูปแต่ละขณะ ก็ปรากฏของเขาเอง รู้ก็รู้ของเขาเองอย่างอิสระ สิ่งที่ถูกรู้ก็ปรากฏตามเหตุตามปัจจัยตามธรรมชาติเอง คนปฏิบัติเติมแต่ปัญญา ตัวสังเกตรู้ที่ทํางานอยู่ สิ่งที่ถูกรู้ซึ่งปรากฏอยู่ในขณะ ในขณะ รู้ที่นิมิต อาศัยนิมิตอยู่ กระจายไปที่กายส่วนต่างๆ ตามธรรมชาติ ตามอิสระของรู้ เราไม่ต้องไปทําอะไร เติมแต่ปัญญาที่สังเกต รู้ที่ทรงตัวอยู่อย่างอิสระ ทําหน้าที่รู้กายอย่างเป็นธรรมชาติอยู่ภายใน มีลมหายใจเป็นสิ่งที่ถูกรู้หลักเพราะเกิดบ่อย แต่ทุกครั้งที่ลมหายใจเข้า ทุกครั้งที่มีลมหายใจออก กายก็จะมีการสั่นสะเทือน ความสั่นสะเทือนของกาย นั่นคือ กิริยาของรูปในแต่ละขณะที่เปลี่ยน รู้ไม่ต้องไปกําหนดอะไร ไม่ต้องไปทําอะไร รู้จะรู้ของเขาเองอย่างนั้น ตามสิ่งที่ถูกรู้อันเป็นธรรมชาติ อยู่กับการหายใจ รู้ก็จะนิ่ง นิ่งรู้อยู่

มีแค่รู้นะ มีแค่รู้กับสิ่งที่ถูกรู้อันเป็นกายเป็นใจแท้ๆ ลมหายใจออกยาวแค่รู้ ลมหายใจเข้ายาวแค่รู้ ลมหายใจออกสั้นแค่รู้ ลมหายใจเข้าสั้นแค่รู้ ลมหายใจหยุด ปราศจากลมหายใจเคลื่อนเข้าเคลื่อนออกก็แค่รู้ การสะเทือนของร่างของกายก็แค่รู้ รู้นิ่งอยู่อย่างอิสระ ไม่ต้องไปตั้งใจรู้อะไร เรียกว่ารู้นิ่งอย่างอิสระไม่ต้องทําอะไร ลมหายใจก็เป็นสิ่งที่ถูกรู้ การหายใจก็เป็นสิ่งถูกรู้ ความสั่นสะเทือนแห่งกาย ตอนหายใจเข้า กายส่วนหน้า เช่น หน้าอกหรือท้อง มันสะเทือนก็แค่รู้ พอหายใจเข้า ร่างเหมือนถูกดันให้ยกขึ้นนิดนึงก็แค่รู้ หายใจออก ร่างหรือรูปคือกาย ยุบตัวลงเล็กน้อยนิดหน่อยก็แค่รู้ มีความปวดเกิดขึ้น ปวดเกิดขึ้นที่ไหล่ขวา ก็เป็นสิ่งที่ปรากฏตามความเป็นจริง ว่ามีความปวดเกิดขึ้นก็แค่รู้ รู้อยู่ภายใน ไม่ได้อยู่กับความปวดแต่ความปวดเป็นสิ่งที่ถูกรู้ด้วยแค่รู้ ปวดไหล่ซ้ายก็แค่รู้ ปวดที่เข่าซ้ายแค่รู้ สังเกตรู้ นิ่งอยู่ อิสระ สิ่งที่ถูกรู้ก็ปรากฏ ตามเหตุตามปัจจัย ตามธรรมชาติของเขา เราไม่ได้ไปทําอะไรมันเกิดขึ้นเอง รู้ก็รู้เอง แค่เติมปัญญาลงไป เพื่อป้องกันไม่ให้เราเข้าไปแทรกแซง การทําหน้าที่รู้ตรงต่อรู้ที่เป็นอิสระ ต่อสิ่งที่ถูกรู้ที่ปรากฏ นี่เป็นเรื่องของการเติมปัญญาลงไป

ถ้าเกิดง่วง มึน อึน ซึม รู้ รู้ง่วง ให้รู้นั่นแหละตื่น ตื่นด้วยการตรงสิ่งที่ถูกรู้อันเป็นภายในอย่างเป็นธรรมชาติ ตัวรู้จะไม่เป็นกลางวันไม่เป็นกลางคืนนะ ตัวรู้จะไม่เป็นมืดไม่เป็นสว่าง ตัวรู้จะไม่เป็นบุญไม่เป็นบาป ตัวรู้จะไม่เป็นถูกไม่เป็นผิด เป็นเพียงแค่สภาวะอันหนึ่งที่ทําหน้าที่รู้ของตัวมันเองอย่างอิสระ 

เอาละ ค่อยๆออกจากสมาธิโดยที่รู้ยังเป็นอิสระอยู่ภายใน ในสภาวะนี้ หมายความว่า จากนี้ให้ถือการเคลื่อนไหวทุกๆกิริยาเป็นการภาวนาเพื่อต่อยอดไปเรื่อยๆ ถ้ามีความสงสัยมีอะไรต่างๆก็ใช้สภาวะเป็นคําตอบ สภาวะอย่างไรเป็นคําตอบ คือให้รู้ตั้งขึ้นอย่างอิสระที่กาย แล้วก็อยู่กับลมสัก 2 คู่ 3 คู่ อยู่เป็นหลัก จากนั้นก็สามารถที่จะอยู่กับกิริยาได้ทั้งหมดทุกๆกิริยาของชีวิต รู้ที่เป็นอิสระ อย่างอิสระ เขาก็ทําหน้าที่รู้ของเขาไป ก็ปฏิบัติอิสระ ต่อได้เลย จะนั่งต่อก็ได้ หรือจะเดินก็ได้ จะไปเดินก็พึงรู้ไว้ว่า ทำสภาวะดังที่อธิบายตอนต้นนะ อะไรที่มันเข้าใจแล้วต้องต่อยอดด้วยการทําสภาวะภาวนาต่อเนื่องนะ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวก็สงสัยอีก สิ่งที่เข้าใจแล้วนี้เดี๋ยวก็จะสงสัยอีก ต้องต่อยอด คําตอบคือสภาวะล้วนๆเลยนะ ไม่ใช่ความรู้ เป็นสภาวะล้วนๆ ไม่มีความรู้ไหนตอบได้นะ ต้องสภาวะล้วนๆ

#อานาปานสติ #สติปัฏฐาน #ปฏิบัติธรรม #สมาธิ #สมาธิภาวนา #นั่งสมาธิ #วิปัสสนา #วิปัสสนากรรมฐาน #ปัญญา #ธรรมะในชีวิตประจำวัน #ธรรมะ #พระธรรมเทศนา #พุทธศาสนา #คำสอน