คอร์สอานาปานสติ วันที่ 5-10 ธ.ค. 67 ณ วัดบุปผาราม กทม. โดย พระกิตติวิมลเมธี (พระอาจารย์สุชีพ สุธมฺโม) ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดบุปผาราม วรวิหาร

นั่งคู้บัลลังก์ ตั้งกายตรง ดํารงสติอยู่เฉพาะหน้า เข้าสู่ฐานรู้ลมออกรู้ลมเข้า ลมออกลมเข้าที่รู้ได้ด้วยสตินั้นน่ะ จะเป็นตัวที่จะคอยประคองจิตไว้ให้อยู่ที่ฐาน พอเข้าสู่ฐานปั๊บก็รู้ลมออกรู้ลมเข้า ลมออกลมเข้านั่นล่ะจะเป็นตัวที่จะคอยประคองจิตให้นิ่งอยู่ที่ฐาน ไม่ใช่เราไปกําหนด ไปกดให้จิตอยู่ที่ฐาน ณ ขณะนี้ ตัวที่ลมออกลมเข้า สติที่รู้ลมออกรู้ลมเข้านั่นน่ะ ตัวลมออกลมเข้านี่มันจึงเหมือนกับตัวที่คอยประคองจิตให้อยู่ที่ฐาน แต่เราไม่ต้องไปทําการประคองอะไร นิ่งเข้าสู่ฐานแล้วรู้ลมออก นิ่งเข้าสู่ฐานรู้ลมออกรู้ลมเข้าตามความเป็นจริงไปเรื่อยๆ ตามที่มันรู้ได้ ไม่ต้องพยายามทําเพื่อให้มันเป็นอะไร ไม่ต้องพยายามทําเพื่อให้มันได้อะไร ไม่ต้องไปพยายามทําให้มันเหมือนกับอะไรนะ ทําอยู่เท่านี้แหละ นิ่งอยู่ที่ฐานรู้ลมที่รู้สึกได้ นิ่งอยู่ที่ฐานรู้ลมที่รู้สึกได้ ลมออกรู้ ลมเข้ารู้ ต่อเนื่องคลอกันไปอย่างนี้ ถ้ารู้ตรงๆอย่างนี้มันจะเป็นตรงกลาง ตรงกลางก็คือมันไม่วอกแวก แม้เสียงที่พูดไปกระทบกับหู มันก็แค่ได้ยินนะ แต่มันไม่ไหลเข้าไป คู่ ๑ คู่ ๒ คู่ ๓ คู่ มันก็เข้าสู่ภาวะของความตั้งมั่นได้ทันที

บางทีเราปฏิบัติต่อเนื่องกันมาหลายๆวันนะ มันอาจจะง่วงนะ ง่วงปั๊บก็ตั้งกายตรง เข้าสู่ฐานรู้ลม ถ้ามันมีความง่วง เหมือนกับมันจะครอบอะไรอยู่ ให้ดูนะ แค่รู้เลย รู้ความง่วง รู้ รู้ แต่จิตต้องอยู่ที่ฐานนะ จิตนิ่งอยู่ที่ฐานดูความง่วงได้ ในขณะที่ดูความง่วงก็รู้ลมหายใจ หายใจยาวๆไว้ ต้องอาศัยความเป็นเราเข้าไปช่วย ทําลมหายใจยาวๆ ขณะที่ความง่วงยังอยู่ จิตอยู่ที่ฐาน ทําลมหายใจยาว เพื่อดูมัน พอมันดูความง่วงได้ปั๊บ ปล่อยลมหายใจตามปกติ จิตนิ่งอยู่ที่ฐาน รู้ลม รู้กายในกาย ตามธรรมชาติ สติก็รู้ด้วยว่าความง่วงยังอยู่ แต่มากั้นจิตไว้แล้ว ไม่ให้ไหลเข้าไปในความง่วง สักพักหนึ่งความง่วงก็จะหายไป แล้วมันมาอีกก็ทําอย่างเดิม เอาแค่ดูก่อน แค่รู้ก่อน แค่รู้ก่อน ถ้าแค่รู้แล้ว มันมีกําลังมากขึ้น ก็ตั้งกายตรง ดูความง่วงนั้นก็พร้อมกับทําลมหายใจยาว พอมันเบาตัวลงไป ปล่อยทุกอย่างเป็นธรรมชาติ นิ่งเข้าสู่ฐาน ตรงเข้าสู่กายในกาย รู้ลมออก รู้ลมเข้า แม้ความง่วงยังอยู่ก็แค่รู้มันดูมันไป ทําอย่างนี้จนมันดับหายไป คอยระวังไม่ให้ใจไหลเข้าไปในความง่วง

นิ่งอยู่ที่ฐาน หายใจออกรู้ หายใจเข้ารู้ ถ้าไม่มีนิวรณ์เข้ามารุกราน จิตที่นิ่งอยู่ที่ฐาน รู้ลมคู่ ๒ คู่มันก็เข้าสู่สภาวะแล้ว องค์ภาวนาก็เกิด จิตจะไม่ไหล ไม่ตาม ไม่เพ่ง ไม่เล็ง ไม่จ้อง ไม่อยาก ไม่ปรารถนา ไม่ถือเอา ไม่ทําความเข้าใจ ไม่รู้เกิน ไม่รู้เกินเลยจากที่ควรรู้ ไม่รําพึง ไม่กังวล

ในขณะที่นิ่งรู้ลมออกรู้ลมเข้าอยู่นั้น มันเกิด สนฺโต ปณีโต อเสจนโก คือมันเกิดความสงบ  ปราณีต แช่มชื่นขึ้นมา แล้วมันดูสะระสังกัปปะหรือจิตตสังขาร เห็นความคิด เห็นเป็นมโนภาพ เห็นเป็นภาษา ก็แค่รู้ว่ามันคือความคิดนะ ไม่ควานเข้าไปเพื่อหาว่ามันคืออะไร แค่รู้ว่ามันคือความคิด แค่รู้ แค่รู้ แค่รู้อย่างนั้นไปก่อน  พอแค่รู้อย่างนั้นได้ปั๊บตัวความคิดก็จะดับ จิตก็จะมีอุเบกขาอันมีกําลังเพิ่มขึ้น สติก็มีกําลังเพิ่มขึ้น ทุกครั้งที่มีสติเข้าไปรู้เห็นถึงการเกิดและการดับ มันจะตกเป็นปัญญาให้กับจิต ทุกครั้งที่ไปรู้การเกิดการดับ มันจะตกเป็นปัญญาให้กับจิต ปัญญาที่ตกอยู่กับที่จิตตั้งมั่นนั้น อันมีอุเบกขาเป็นฐาน มันก็ทํางานล้อกันไปอย่างนี้ ถ้ายืนในถูกที่ถูกจุด ไม่ต้องเอาตัวเราเข้าไปพยายามทําให้มันถูกที่ ไม่ต้องพยายามเข้าไปทําให้มันถูกจุด พอได้ยินคําว่า “ถูกที่ ถูกทาง ถูกจุด” เราก็จะพยายามไปทําให้มัน ถูกที่ ถูกทาง ถูกจุด ที่ทางจุดนั้นมันไม่มีอะไรเลย แค่วางจิตนิ่งอยู่ที่ฐานแล้วก็รู้ลม นี่ท่าทีที่ถูก แค่นี้เอง นิ่งอยู่ที่ฐานไม่ต้องขวนขวายหาอะไร พอนิ่งที่ฐานปั้บ รู้ลมออกรู้ลมเข้า ทันทีที่รู้ลมได้คู่ ๒ คู่ ลมก็จะแผ่วเบาสบาย องค์ภาวนามันก็เกิด

ขยับนิ้วมือขวา รู้ ยกมือขวาขึ้น รู้ วางมือขวาไว้ที่เข่าขวา รู้ ขยับนิ้วมือซ้าย รู้ ยกมือซ้ายขึ้น รู้ วางมือซ้ายลงที่เข่าซ้าย รู้ สาธุ ขออนุโมทนา ตอนนี้ก็เชิญปฏิบัติอิสระกันได้

#พระกิตติวิมลเมธี #วัดบุปผาราม #อานาปานสติ #สติปัฏฐาน #ปฏิบัติธรรม #สมาธิ #สมาธิภาวนา #นั่งสมาธิ #วิปัสสนา #วิปัสสนากรรมฐาน #ปัญญา #ธรรมะในชีวิตประจำวัน #ธรรมะ #พระธรรมเทศนา #พุทธศาสนา #คำสอน #ความตั้งมั่น #จิตตสังขาร