"นำปฏิบัติรับอรุณ" ธรรมดีรุ่งโรจน์สัญจร ครั้งที่ 18 คอร์สอานาปานสติ ณ วัดบุปผาราม กทม.

โดย (พระกิตติวิมลเมธี) พระอาจารย์สุชีพ สุธมฺโม ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดบุปผารามวรวิหาร วันที่ 12-15 พ.ค. 65ตัวรู้เข้าไปสู่สภาวะตั้งแต่เริ่มต้น จิตผู้รู้เข้าไปรับต่อ

1. นั่งคู้บัลลังก์ เมื่อบัลลังก์ปรากฏ มีตัวรู้เข้าไปรับรู้
2. ตั้งกายให้ตรง จิตเข้าไปรับรู้กายที่ตั้งตรง
3. หลับตา ดำรงสติอยู่เฉพาะหน้า ตัวรู้เข้าไปรับรู้อยู่บริเวณใบหน้า รู้สึกที่หน้ากาก ด้านซ้ายเป็นแก้มซ้าย ให้จิตเดินไปจนรู้สึก ด้านขวาเป็นแก้มขวา ให้จิตเดินไปจนรู้สึก ด้านล่างเป็นคาง เหนือคางเป็นปาก ให้จิตเดินไปจนรู้สึก เหนือปากเป็นจมูก เหนือจมูกเป็นตา ข้างซ้าย ข้างขวา หลังจากนั้นรู้สึกใบหน้าโดยรวม จนรู้สึกได้ให้มีสภาวะมารองรับ จิตจะถอยออกมาจากภายนอก
4. ยกตัวระลึกจากเฉพาะหน้าเข้าสู่ช่องจมูก รู้อยู่ที่ฐานคือที่นิมิต ตวระลึกก็เป็นสภาวะที่ปรากฏ ตัวนิมิตก็เป็นสภาวะที่ปรากฏ
5. ทำความรู้จักลมหายใจเข้า หายใจเข้าให้สุดช้าๆ หยุดการหายใจไว้ ตั้งใจว่าจะรู้สึกกับลมที่หายใจไหลออกที่นิมิต ปล่อยลมหายใจให้ไหลออกมา ลมหายใจจะเริ่มครูดที่นิมิต เกิดเป็นโผฏฐัพพารมณ์ รู้จุดที่สัมผัส จิตเฝ้ารู้ตรงนั้น จนลมหายใจออกสุด จากนั้นก็รู้โผฏฐัพพารมณ์ตรงนิมิต ในการหายใจเข้า ใช้การกำหนดในการทำให้ลมยาวก่อนก็ได้ เพื่อให้จิตผู้รู้เข้าสู่โผฏฐัพพารมณ์ได้ชัด จิตผู้รู้เฝ้ารู้อยู่ที่โผฏฐัพพารมณ์ ลมหายใจออกรู้ ลมหายใจเข้าก็รู้ ตัวรู้จะเฝ้ารู้ตามระยะเวลา ความนานของลมหายใจออก ลมหายใจเข้า ที่โผฏฐัพพารมณ์ ตั้งอยู่ที่นิมิต

ตัวรู้ จิตผู้รู้เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่ง ลมหายใจออกก็เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่ง ลมหายใจเข้าก็เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่ง โผฏฐัพพารมณ์ก็เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่ง ธรรมชาติเหล่านี้ทำหน้าที่ตัวเอง ในขณะที่จิตผู้รู้ รู้ลมที่ไหลออก รู้ลมที่ไหลเข้า จิตไหลไปด้วยอำนาจแห่งสัญญาใด แค่รู้แล้วปล่อยออกไป ถ้าจิตปักลึกลงไปกว่าโผฏฐัพพารมณ์ เช่นไปกดตรงช่องจมูก หรือเหนือริมฝีปาก ก็ต้องถอยออกมาให้เพียงแค่สัมผัสโผฏฐัพพารมณ์ อย่าปักไปให้ลึกถึงที่นิมิต ถ้าจิตปักไปในเนื้อลม แล้วกวัดแกว่งไปตามลมเข้าออก ก็ค่อยๆปรับให้เฝ้าอยู่นิ่งๆที่โผฏฐัพพารมณ์

ลมหายใจออกรู้ รู้ลมที่ครูดออกไปตรงโผฏฐัพพารมณ์ ลมหายใจเข้ารู้ สัญญานิมิตที่ปรากฏปรุงแต่ง เรื่องใดๆก็ตาม แค่รู้ว่ามีความคิดเกิดขึ้น ปล่อยออกไป หายใจเข้ารู้ หายใจออกรู้ ความคิดที่เกิดเป็นตัณหา มานะ ทิฏฐิ เราปล่อยออกไป จิตผู้รู้ทำหน้าที่แค่รู้ลมที่โผฏฐัพพารมณ์ นิ่งๆ ต่อเนื่อง เหมือนคนที่เลื่อยไม้ที่ใช้สายตา จ้องดูจุดที่ฟันเลื่อยกับไม้ที่เกาะกินไป กิจของชีวิตตรงนี้เรียกว่านาทีทอง แม้ว่าจะเกิดสภาวะอะไรก็ตาม เราแค่รู้แล้วปล่อยไป แล้วประคองจิตผู้รู้ รู้ลมที่ครูดออก ครูดเข้า ตามระยะเวลาที่โผฏฐัพพารมณ์ การประคองต่อเนื่องแบบนี้เรียกความเพียร

#อานาปานสติ #สติปัฏฐาน #ปฏิบัติธรรม #สมาธิ #สมาธิภาวนา #นั่งสมาธิ #วิปัสสนา #วิปัสสนากรรมฐาน #ปัญญา #ธรรมะในชีวิตประจำวัน #ธรรมะ #พระธรรมเทศนา #พุทธศาสนา #คำสอน