Kacper Jerzy Piwowarek mówi o dwóch biegunach mechanistycznych interpretacji zachowania się organizmów i fałszywej dychotomii: z jednej strony gloryfikacji programowania genetycznego, a z drugiej strony gloryfikacji wpływu cech nabytych przez środowisko. Według niego spójnym wyjściem z tego neokartezjańskiego podejścia jest koncepcja motywacji w reakcji na eustres i dystres w obrębie umweltu organizmu.

Wynikiem tych rozważań jest próba udzielenia odpowiedzi na pytanie: czy uzasadnienie zachowań organizmów przez mechanistyczny opis działania - tylko poprzez maszynowy automatyzm - jest wystarczające do zrozumienia ich reakcji. Z drugiej strony zastanawiamy się czy wyodrębnianie zachowań tzw. wynikających z “rozumu” (szczególnie u organizmów zaliczanych do ludzi) jako przeciwieństwo zachowań motywowanych tzw. “sercem” ma w rzeczywistości rację bytu?