ما آدم‌ها تو طول روز برای مراوده با بقیه از ارتباط کلامی (یعنی شفاهی) استفاده می‌کنیم. موقعی هم که داریم صحبت می‌کنیم هدفمون انتقال منظورمونه یعنی دیگه خیلی دقت نمی‌کنیم که داریم اول فاعل رو به زبون میاریم یا فعل رو یا حتی کلمه رو درست تلفظ می‌کنیم یا نه.

من تو زمینۀ برندسازی شخصی و این داستان‌ها هیییییچ سواد و تخصصی ندارم که بخوام راجع بهش نظر بدم، اما با همین دانش سطحی، سواد ناقابل و تخصص اندکی که ازش دارم یه چیزی رو خوب فهمیدم؛ اونم اینکه تو هر لحظه و هر مکانی باید از آدم‌هایی که پرسونال برندینگشون شبیه قوطی بیسکویت رویال دنسکه فرار کنم!

شیخ اجل سعدی شیرازی، شاعر شیرین‌سخن در گلستان در باب سیرت پادشاهان باتوجه‌به میانه‌روی و اعتدال می‌گه که:

قطعاً که یه متخصص خیلی علمی‌تر و دقیق‌تر می‌تونه راجع به این موضوع صحبت کنه اما من به‌عنوان یه کسی که خودش تجربۀ دارودرمانی تو بازه‌های زمانی مختلف رو داره می‌خواستم تجربه‌ام از مصرف دارو و شکرخوری‌های بقیه راجع به این موضوع رو باهاتون به اشتراک بذارم تا باهم دیگه کمک کنیم مقداری از این «شرم قرص‌خوردن» رو کمرنگ کنیم.

احتمالاً وقتی با مفاهیم انتزاعی مثل «مهربون‌بودن» یا «مهربونی‌کردن» روبه‌رو می‌شیم اول از همه یاد روابط پارتنرشیپی یا فامیل و دوست می‌افتیم. اما مگه رابطۀ کارفرما-کارمندی نمی‌تونه یه رابطۀ مهربونانه باشه؟ 🧐

آدرس اینستاگرام من:

https://www.instagram.com/nimashafiezadeh/

ادرس لینکدین من:

https://www.linkedin.com/in/nimashafiezadeh/

ممکن است دیدگاه آدم‌ها در گذر زمان، بنا به دلایلی، دربارۀ بعضی از موضوعات تغییر کند. اما آیا بقیه این تغییر را می‌پذیرند؟

همچنین می‌توانید این قسمت را در «ویرگول» بخوانید:

https://vrgl.ir/GnOVM

این دو تعارف را که از جنس از‌جان‌گذشتگی است، درظاهر شاید از روی محبت و لطف به بقیه بگوییم، اما در واقعیت مفهوم خیلی خوبی ندارد. برای همین تصمیم گرفتم مقداری راجع به آن توضیح بدهم که چرا نباید از این دو تعارف استفاده کنیم و به‌جایش باید از چه تعارف‌هایی استفاده کنیم.

همچنین می‌توانید این قسمت را در «ویرگول» بخوانید:

https://vrgl.ir/sEH0Z

مرگ تنها حقیه که هیچ تلاشی هم واسش نکنیم بهش می‌رسیم. بعد از مرگ هم خیلی چیزها ازمون به جا می‌مونه ولی پررنگ‌ترین و زنده‌ترینش «صدا» است.

برای همین به مناسبت نوروز ۱۴۰۱ صدای یه تعدادی از دوستان و عزیزانم رو که تو این سال کنارم بودن، جمع‌آوری کردم تا برای همیشه صداهاشون رو ماندگار کنم.

پیشاپیش هم عیدتون مبارک باشه... 💫

خیلی‌وقت‌ها پیش خودم آرزو می‌کردم که کاش هر شبانه‌روز بیشتر از ۲۴ ساعت بود. اینکه می‌خواستم هریک شبانه‌روز را بیشتر از ۲۴ ساعت کنم، عملاً شدنی نبود. بعد گفتم بگذار با آن گلاویز بشوم و یک جوری با چک و لگد زیادش کنم، ولی بی‌فایده بود. هیچ‌وقت نفهمیدم که «زمان» از کجا آمده و با این عجله کجا می‌خواهد برود، ولی چیزی که فهمیدم این است که زمان زیادش هم باز کم است.

‌

همچنین می‌توانید این قسمت را در «ویرگول» بخوانید:

https://vrgl.ir/9EcU6

«رسانۀ نیماتودی» بعد از ۴ سال تلاش‌های من و هم‌تیمی‌هام و حمایت و همراهی‌های مخاطبانش از امروز دیگه عضو کوچک «صباویژن» است. در این مدت چه گذشت؟

‌

همچنین می‌توانید این قسمت را در «ویرگول» بخوانید:

https://vrgl.ir/suta0