برخیز که می‌رود زمستان
بگشای در سرای بستان


نارنج و بنفشه بر طبق نه
منقل بگذار در شبستان


وین پرده بگوی تا به یک بار
زحمت ببرد ز پیش ایوان


برخیز که باد صبح نوروز
در باغچه می‌کند گل افشان


خاموشی بلبلان مشتاق
در موسم گل ندارد امکان


آواز دهل نهان نماند
در زیر گلیم و عشق پنهان


بوی گل بامداد نوروز
و آواز خوش هزاردستان


بس جامه فروخته‌ست و دستار
بس خانه که سوخته‌ست و دکان


ما را سر دوست بر کنار است
آنک سر دشمنان و سندان


چشمی که به دوست برکند دوست
بر هم ننهد ز تیرباران


سعدی چو به میوه می‌رسد دست
سهل است جفای بوستانبان