Tutunamayanlar mıydık? | B02 – Ölümle Büyümek: Sen Öldün Ben Büyüdüm

Konuk: Dr. Öğr. Üyesi Zehra Işık

Moderatör: Ebrar Soysal

Ölümü ilk kez ne zaman düşünür insan? Belki bir sevdiğini kaybedince, belki de bir hastane köşesinde sessizce beklerken… Modern insan, ölüm gerçeğini görmezden gelmeye çalışıyor. Onu hastanelere, uzak koridorlara, sessiz odalara hapsediyoruz. Oysa ölüm, kaçamayacağımız tek hakikat.

"Hiç ölesimiz yok" derken, aslında hayattan ne kadar kopuk yaşadığımızı fark etmiyoruz. Ölüm korkutucudur çünkü bilinmezdir. Ama aynı zamanda bizi diri tutan, hayatımıza anlam ve yön veren bir farkındalıktır. Ölüm, kalıcı olana—sonsuzluğa—bir yolculuktur.

Bu videoda, modern insanın ölümle yüzleşme biçimini, ahiret bilincinin ruhumuza neler kattığını, ebeveyn kaybının insan üzerindeki derin etkilerini ve büyümenin bazen ne yazık ki bir kayıpla başladığını konuşuyoruz:

"Babam ölünce büyüdüm."

"Sen ölünce ben büyüdüm."

Hayat, kaybettiklerimizle şekillenir, vazgeçtiklerimizle büyürüz. Sevdiklerimizi kaybetmeden önce yüzleşmek, helalleşmek gerekir. Çünkü bazı şeyler için geç kalmış olabiliriz...