Pazar günlerinin hissini her zaman başka bir şekilde yaşamaya başladım. Acelecilik ve birleşme kelimelerini çağrıştırır bana. Aynı zamanda korku. Mesela çocukken en sevdiğim yerin okul olduğunu bile bile ilk ders Matematik ise bunun stresini geceden yaşardım. Ya başarısız olursam? Pazar günleri, ailecek sonraki haftaya hazırlıktı hepimiz için. Yeni umut, yeni başlangıçların son akşamında içimde akışkan his belirirdi. Yaşamda olduğumu kendime hatırlattığım nadir anlardan biriydi. Buradasın ve bugün bir daha asla geri gelmeyecek. Nasıl yani ? Nefret mi ediyorum şimdi?