Θεμιστοκλής Δέρβης, ένας αμφιλεγόμενος δήμαρχος μα αγαπητός γιατρός

Μία από τις πιο γνωστές και μεγάλες λεωφόρους της πρωτεύουσας η λεωφόρος Θεμιστοκλή Δέρβη, πήρε το όνομά της από τον γιατρό και επί 27 συνολικά έτη Δήμαρχο Λευκωσίας. 

Ο «γιατρός Κίκης» όπως τον αποκαλούσαν οι ασθενείς του, υπήρξε ένας από τους διαπρεπέστερους Κυπρίους παθολόγους. 

Ο Δέρβης διέθετε μία πλούσια ιατρική βιβλιοθήκη, καθώς και όλα τα σύγχρονα ιατρικά μηχανήματα της εποχής, μερικά από τα οποία μάλιστα εκτίθενται στο Καρδιολογικό Διαγνωστικό Κέντρο Λευκωσίας. 

Γνωστός για τις ιδιορρυθμίες του, μία από τις ιδιαιτερότητές που είχε και γνώριζαν κυρίως οι ασθενείς του, ήταν ότι ποτέ δεν χρησιμοποιούσε στηθοσκόπιο για να τους ακροαστεί. 

Προτιμούσε να κολλάει το αυτί του στο θώρακα, να κλείνει τα μάτια για να συγκεντρωθεί και για αρκετή ώρα να παρακολουθεί προσεκτικά τους ρυθμούς του ασθενούς. Πολλοί μάλιστα λένε πως εκείνη την ώρα έμοιαζε να χάνεται από το χώρο πνευματικά. Δεν είχε επαφή με την πραγματικότητα. 

Εξελέγη δήμαρχος Λευκωσίας πρώτη φορά στις 5 Απριλίου 1929, ενώ το 1935 διορίστηκε στο ίδιο αξίωμα από την αποικιακή κυβέρνηση της Κύπρου, μέχρι και το 1943. Το 1943 εξελέγη και πάλι δήμαρχος Λευκωσίας και επανεξελέγη την 1η Ιουνίου 1949, όπως και το 1953, ολοκληρώνοντας τη θητεία του το 1959. 

Μεταξύ άλλων ο Θεμιστοκλής Δέρβης ήταν επίσης γνωστός ως άνθρωπος ιδιαίτερα αθυρόστομος, με αποτέλεσμα να κατηγορείται συχνά για λίβελο. Μία, όμως, φράση έγινε παροιμιώδης και χρησιμοποιείται ευρέως μέχρι και σήμερα.

Μα φυσικά το «είμαστε ζοπποβορτοι»!