In laaggelegen kustgebieden komt zout grondwater voor dat het oppervlak kan bereiken door opwaartse stroming: zoute kwel. Het leidt tot verzilting van het oppervlaktewater, het ondiepe grondwater en het bodemwater in de wortelzone en beperkt daardoor de beschikbaarheid van zoet grond- en oppervlaktewater voor landbouw, natuur en industrie. Perry de Louw van het onderzoeksinstituut Deltares beschrijft de dynamiek van verziltingsprocessen door zoute kwel in deltagebieden. Hij toont aan dat zoute kwel via wellen de belangrijkste verziltingsbron is in veel Nederlandse diepe polders. Wellen zijn gaten in de bodem waardoor grondwater heel lokaal heel snel naar het oppervlak stroomt. Hierdoor trekken deze zoutwaterbronnen grondwater van grote diepte aan (30 tot 80 meter) dat veel zouter is dan het ondiepe grondwater dat veel langzamer naar de oppervlakte stroomt. Spreker: P.G.B. de Louw. Promotor: prof.dr. P.J. Stuijfzand, prof.dr. S.E.A.T.M. van der Zee, dr. G.P.H. Oude Essink. Faculteit: Faculteit der Aard- en levenswetenschappen. Datum: 06-12-2013