Gün be gün hayatımızı yaşarken belki çocukken değil ancak büyüdükçe çevremizden aldığımız yargılar, zihnimizin ürettiği ön yargılı düşünceler ve zihnimizin mevcut düşünme sistemlerinin bilindik nörolojik yolları kullanmasından dolayı hayata benzer ya da aynı gözlüklerle bakmaya devam ederiz. Bu da bizi yeni olasılıklara açmaktansa aynı ya da benzer deneyimleri sürekli deneyimlememizi ve ya aynı paternlerin tekrar etmesine sebep olur. Bu yüzden zihnin düşünme biçimini anlamamız ve düşüncenin prensiplerini keşfetmemiz bize çok daha farklı ve bambaşka istediğimiz deneyimlere giden yeni düşünce sistemleri geliştirmemizi sağlayarak hayatta yeni olasılıklar açar. Ancak bu hayatımız kendimiz ve hayatın çalışma sistemi hakkındaki süregelen 'YÜRÜYECEĞİM BU YOL ŞÖYLE OLMALI, BURAYA ÇIKMALI, BÖYLE İNSANLAR OLMALI, BU DENEYİM BÖYLE GÖRÜNMELİ YA DA X E BENZEMELİ Y YE BENZEMELİ' gibi kısır ve düşüncenin üzerine düşünce kapatan, onun üzerine de başka düşüncelerle bizi gerçekten gözümüzün önündeki gerçek deneyimlerden kaçırarak sahte düşünme biçimi yaratan zihni gözlemlemeyi öğrenmemiz gereklidir. Zihin kendi kendine bizim müdahalemiz olmadan takılabilen bir varlıktır, düşünceler de öyle, ve bizim farkındalık olduğumuzun farkındalığı bizi zihni kullanabilmeye götürür, aksi taktirde düşünce bataklığında batmaya devam eder ya da paralize olmuş bir şekilde bataklıkta kalakalırız. Elbette insan deneyiminde her ikisini de her insan deneyimlemekte ve bu da insan koşullanmasının bir parçası ve koşullu zihin %100 hayatınızı kontrol etmek zorunda değil. Çünkü yolu bilen ruhunuz ve zihniniz kalbe ve ruha hizmet eden bir araçtan fazlası değil.