Ook een instant-klassieker, deze 42ste psalm. De dichter verlangt niet alleen naar God, het is een zaak van leven of dood. Verderop blijkt dat verlangen ook niet vroom of gelovig te zijn, maar écht een schreeuw om hulp. Nood leert bidden, klonk vroeger een oud spreekwoord. Maar met dat onze behoeftes worden vervuld, verdwijnen onze verlangens niet. Want verlangens gaan dieper dan spullen of afleiding: het gaat om geliefd worden, om gehoord worden. Wat zijn jouw verlangens? Hoelang wacht je al? En welke rol speelt God in het vervullen van die verlangens?