گر رود دیده و عقل و خرد و جان، تو مرو

/ که مرا دیدن تو خوشتر از ایشان تو مرو / هست طومار دل ما به درازی ابد /

برنوشته ز سرش تا سوی پایان تو مرو

"دیوان شمس"