🎬 توهین و مغالطهٔ استاندارد دوگانه

در قدم چهلم #پادکست_نقدآگین، مقاله‌ای از علیرضا موثق با نقل قولی از این یادداشت احمد زیدآبادی به عنوان مقدمه را بازخوانی می‌کنیم که در آن زیدآبادی مدعی شده‌است:

الف) توهین نشانهٔ ناتوانی و درماندگی و بیچارگی‌ست.

ب) وقتی تعدادِ فحاشان-افلیجانِ سیاسی در یک جامعه بالاست، آن جامعه دچار امراضِ اجتماعیِ بسیار خطرناکی‌ست.

ج) اگر رهبرانِ گروه‌های سیاسی، از فحاشیِ هوادارانِ خود نسبت به حریفان، صادقانه ناراضی هستند، می‌بایست تا زمانی که تحتِ عنوانِ دفاع از ایشان، به «دیگری‌ها» توهین می‌شود و تا زمانِ پایان یافتنِ این فعل، بر مخالفتِ قطعی و صریحشان اصرار ورزند و فحاشانی که متنبه نمی‌شوند را از خود برانند و از این جنس پیروان، برائت جویند.

د) آن دسته از رهبران سیاسی که چنین نمی‌کنند، در ظلم و رذیلتِ حامیانِ فحاشِ خود سهیم هستند.

🎙گوینده: حسین. قاف