🎬قدم دوم: قدح در خون؛ عبدالکریم سروش و بوسه بر تیغ

📘در قدم دوم #پادكست_نقدآگین، به آرای اخیر سروش می‌‍‌‍پردازيم؛ اشارتی هم به ناچیزسازی شر توسط شريعتی در توصيف ظاهراً ادیبانه‌، اما مهوع از جنایت، خواهیم کرد.

نسبت مهر، عشق، سرکوب خود، ترس فلج‌کننده از تصویر دهشتناک خدا، خویشاوندکشی، جنگ‌طلبی، اقتدارطلبی و عرفان ایرانی را مي‌سنجیم تا ببینیم تا چه حد عبارت «عارف مسلح» و «رحمان شکنجه‌گر» می‌تواند واقعیت داشته باشد؟ از همین رو، نقبی به برخی اشعار ایرانی که تجلی عرفان هستند، می‌زنیم؛ و اشاره‌ای به ریشهٔ وجوه منفی عرفان‌، و بطور خاص مولوی، در فرهنگ عبدپرور اسلامی می‌کنیم.

روشن‌سازی مفاهیم و واژگان، کار مهمی‌ست که یک روشنفکر باید انجام دهد تا به اصطلاح روشنفکران دینی، در جامعه‌ نتوانند میان مفاهیم متناقض، چنین وصلت‌هایی ایجاد کنند، و عده‌ای نیز بنده‌وار و مریدگون برایشان كف بزنند و جرأت پرسش‌گری و نقد چنین وصله‌پينه‌هایی را نیابند و از آنان نخواهند که دیگرفریبی و خودفریبی را متوقف کنند.

✍️نویسنده:

#جوادـس

🎙گوینده:

#مهان

🎼آوا:

«ملاقات با دوزخیان» پرواز همای

«زلف آشفته کن»، «بنمای رخ» «گردم ز مستی هلاک» فرامز اصلانی

🔗 متن مقاله (+)

🔗 پادكست در تلگرام (+)