روشنفکری دینی و چالش نقد اصول و مبادی

نسبتِ «علم (ساینس) و فلسفه و عقلانیت» با «اسلام»، شاید در بدو امر صرفاً مقوله‌ای تئوریک و غیرکاربردی به نظر آید، لکن اگر به «زمان» و «پولی» که برای استخراج و استنباط علوم تجریِ انسانی و طبیعی از دل «قرآن و سنت نبوی» صرف شده‌است و یا به خساراتی که از ناحیهٔ آموزه‌هایِ خردستیز اسلام در جامعه تولید گشته‌است و یا به موانعی که در راه اصلاح امور به خاطرِ جهل مقدس و ظلم مقدسِ ناشی از حکومتِ آموزه‌های اسلام وجود دارد و «تغییرهای ساده» را با «تأخیرهای نجومی» مواجه می‌کند، دقت شود، به نظر می‌رسد که وجه کاربردیِ این مناقشهٔ تئوریک، نمودِ بیشتری می‌یابد.

اخیراً به دنبالِ فوت آرامش دوستدار و موضعِ او در خصوصِ نسبتِ «تفکر» و «دین»، مواضعی «له» و «علیه» نظریاتِ نامبرده اتخاذ شد و علیرضا موثق نیز به سهم و از منظر خودش و به «بهانهٔ» آرامش دوستدار، موضوعِ مذکور را پیگیری نمود. 

در قدم سی و نهم #پادکست_نقدآگین، به بازخوانیِ یادداشتِ #علیرضاموثق منتشره در سایت گویانیوز (اینجا) می‌پردازیم که برخی نکاتِ طرح شده در نوشتارِ حسن یوسفی اشکوری «نقد دین یا نقد دینی؟» را بررسی کرده‌است.

🎙گوینده: مهان