توی قسمت اول پادکست عکاسی هیستوگرام با پرهام راجع به نحوه کار دوربین های دیجیتال و تفاوت های اصلیشون با دوربین های آنالوگ صحبت میکنیم. علاوه بر این، راجع به نحوه کار دوربین‌های بدون آینه و تفاوت‌های این دست از دوربین‌ها با دوربین‌های DSLR هم گپ میزنیم.

در هنگام مشاهده ی چشم انداز، آینه، نوری که از طریق لنز وارد شده را به پریز تابانده و سپس آن نور از پریز به چشم عکاس( یا ویوفایندر) فرستاده می شود. در هنگام ثبت تصویر، آینه به سمت بالا می‌چرخد، شاتر باز می‌شود و اجازه می دهد نور بر روی فیلم ثبت شود. این وظیفه آینه در دوربین های اس ال آر SLR و دی اس ال آر DSLR است.

یکی از شنوندگان پادکست عکاسی هیستوگرام زحمت کشیدند و صحبت‌هایی که در این قسمت انجام شد رو به حالت نوشتار درآوردند که عزیزانی که قادر به شنیدن این پادکست نیستند هم بتوانند از موضوعات مطرح شده استفاده بکنند.

دوربین های آینه ای به این صورت کار می‌کنند که رو به روی فیلم عکاسی یک آینه قرار گرفته که این آینه نوری را که از طریق لنز به دوربین وارد می شود را به یک prism منتقل می‌کند و این باعث می‌شود که شما از چشمی دوربین تصویر را ببینید. وقتی دکمه عکاسی را برای گرفتن عکس فشار می‌دهید این آینه بالا می رود و نور به فیلم شما تابانده می شود. که در آنجا یک شاتری وجود دارد این شاتر بسته به سرعتی که انتخاب کردید بالا می‌رود و برای مدتی معین نور به فیلم عکاسی تابیده می‌شود.این تکنولوژی به ظاهر قدیمی باعث شد دوربین های خیلی کوچکی به بازار بیاید برخلاف دوربین های قدیمی تر که در آنها از دو عدد لنز استفاده شده بود.

پس از معرفی سنسور های دیجیتال که با تکنولوژی S.S.D معرفی شدند کمپانی های دوربین سازی به جای فیلم از یک سنسور دیجیتال در همان طراحی قدیمی SLR استفاده کردند یعنی به جای پشت آینه که فیلم قرار می گرفت، این بار یک سنسور قرار میگیرد.
اتفاقی که در دوربینهای دیجیتال اس ال آر DSLR امروزی می افتد این است که آینه علاوه بر نقش نشان دادن تصویر در چشمی دوربین نور را به سنسور هایی که کار فوکوس و نورسنجی و color metering را انجام می‌دهند منتقل می‌کند.

تکنولوژی که در سنسورهای دوربین های DSLR استفاده می شد توانایی این را نداشت که به طور طولانی مدت نور را روی خودش بپذیرد. یعنی اگر آینه دوربین بالا میرفت و تصویر را روی نمایشگر مشاهده می‌کردیم (به جای ویزور یا منظرنما) و اگر دوربین قرار بود این تصویر را برای دقایق طولانی‌تری پخش کند یا سنسور داغ می‌کرد یا عمر سنسور پایین می آمد.

پس همچنان به آینه برای preview نیاز بود اما امروزه با پیشرفت تکنولوژی در سنسور دوربین ها این امکان وجود دارد که سنسور دوربین ها بتواند برای مدت طولانی‌تری تصاویر را ضبط کنند و یا در حالت live view در نمایشگر‌ آن تصویر را به کاربر نشان دهند. پس بعضی از شرکت‌ها تصور کردند که به جای آینه و prism که جای زیادی در بدنه دوربین می‌گیرند و به جای چشمی اپتیکال Optical، عکاس بتواند همیشه از مانیتور دوربین استفاده بکند.

منظرنمای دیجیتال یا EVF تصاویر را در یک مانیتور خیلی کوچک با رزولوشن خیلی بالا در چشمی دوربین نمایش می‌دهد. در دوربین های DSLR کار فوکوس و نورسنجی توسط سنسورهایی که جدا از سنسور تصویربرداری بودند و در قسمت بالا و پایین دوربین از طریق آینه به آنها نور می‌رسید انجام می‌شد که این ویژگی کار طراحی را برای شرکت‌های ساخت دوربین آسان‌تر میکرد. در دوربین های بدون آینه تمام این فرآیندها به خود سنسور دوربین عکاسی محول شد. در واقع سیستم فوکوس و تمام سیستم metering در همان سنسوری که عکس می گیرد قرار گرفته است.

نوشته قسمت ۱ | نحوه کار دوربین عکاسی دیجیتال اولین بار در پادکست عکاسی هیستوگرام. پدیدار شد.