ช่วงนี้ถึงแม้ว่าผมจะใส่ตอนใหม่ๆเฉพาะรายการดนตรีคลาสสิกจากสถานีวิทยุจุฬาก็ตาม (เพราะเป็นรายากรเดียวที่หลบได้ เพราะทุกตอนที่ผมใส่เข้าไปมันจะขึ้นไปอยู่ใน Spotify ทั้งหมดไม่ว่าผมอยากให้มันอยู่ในนั้นรึไม่ก็ตาม) แต่ว่าการที่ผมซื้อ NAS พิเศษที่ใส่แอพของ Podcast Generator ฟังหลายรายการมากมาย จนแทบจะไม่เวลามาฟัง CD ที่ซื้อไว้มากมายตอนที่ Black Friday ที่ผ่านมา แน่นอนว่าผมเองยังต้องศึกษาเกี่ยวกับดนตรีคลาสสิกมากกว่าเดิมในขณะที่การจัดสรรเวลาเป็นเรื่องที่ยากขึ้นเรื่อยๆ ผมก็พยายามจะฟังให้มากขึ้นด้วย แต่ว่านั้นก็ส่งผลเสียไม่น้อยเหมือนกัน เพราะเมื่อรู้มากขึ้นฟังมากขึ้นมันจะรู้ถึงคุณภาพการแสดงมากขึ้นเรื่อยๆตามไปด้วย จนบางทีการฟังของเราก็รู้ว่าดีหรือห่วยที่มาจากวงไทยได้ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ และไม่อยากจะพูดว่าวัฒนธรรมการชมการแสดงดนตรีที่ไม่ร่วมสมัยกับชาวโลกก็เป็นโฆษณาชวนเชื่อของรัฐบาล (ที่จะเรียกว่า Soft Power ก็ได้มั้ง) มันเป็นเรื่องยากที่คนไทยจะสนใจทำให้การแสดงอย่างเป็นมืออาชีพเกิดขึ้นได้ยาก และคุณภาพก็ไม่สามารถต่อสู้กับต่างชาติได้แม้แต่อาเซียนที่ต้องสู้กับสิงคโปร์กับมาเลเซีย อาจจะรวมถึงฮ่องกงและไต้หวันด้วย แต่ผมก็ยังไปฟังบ่อยๆเพราะยังศรัทธากับชุมชนคนฟังดนตรีคลาสสิคอยู่ (ถึงแม้คนไทยส่วนใหญ่จะเป็นนักดนตรีมาฟังกันเองก็เถอะ) ผมเองก็เคยคิดว่าอยากจะลองบินไปดูคอนเสิร์ตที่ต่างประเทศนะเหมือนกัน แต่ก็คิดอยู่เสมอว่ามันคุ้มค่าที่จะลองทำอยู่รึไม่เพราะส่วนตัวก็มีงานประจำและลงทุนที่เยอะมากกว่าแค่การไปเทียว แต่คิดเสมอว่าอยากไปสิงคโปร์กับฮ่องกงก่อน ช่วงนี้ผมก็ยังไม่มีข้อมูลที่มากพอที่เขียนเป็นบทความประจำสัปดาห์ได้แต่ว่าผมก็ไม่อยากขาดการเขียนถึงเพื่อนที่สนิทที่สุดคนหนึ่งที่ผมจะเขียนด้วยคือ "คุณ" ผมอยากจะติดต่อไปเรื่อยๆเพื่อบอกความรู้สึกต่อไป ไม่ว่าคุณจะอ่านเรื่องที่ไหนหรือในเวลาที่ผ่านไปมากแค่ไหนก็ตาม เพราะทุกวันนี้ข้อมูลมาเร็วไปไวเสมอ เอาไว้อีกไม่นานจะมาพูดคุยกันใหม่อีก