เมื่อสัปดาห์ที่แล้วถ้าไม่เห็นก็ขออภัยด้วยระบบมันลบตอนออกไปซะงั้น แต่อย่างไรก็ตามผมจะพยายามนำตอนใหม่ออกมาเรื่อยๆ ตราบเท่าที่ผมยังสามารถหามาฟังได้เองต่อไป ในคราวนี้ผมเลยอยากจะพูดเรื่องที่ผมนั้นเขียนเชิงอรรถถึงนักดนตรีที่มีชื่อเสียงในรายการพอตแคสต์ของนักโอโบสาวกันบ้าง
เนื่องจากในขณะที่ผมกำลังฟังในแต่ละตอนระหว่างทำธุระส่วนตัวนั้นและนักดนตรีเองก็แนะนำบุคคลหรือผลงานที่น่าสนใจอยู่นั้น ผมก็สงสัยว่าผลงานเป็นยังไงหาฟังได้ที่ไหนบ้าง แต่ปัญหาคือว่า Producer คงได้ตัวอย่างเพลงจากนักดนตรีเหล่านั้นนั่นแหละ แต่ไม่ได้อธิบายเพิ่มเติมอะไรในหมายเหตุของตอนเลยแม้แต่นิดหน่อย มีแค่คำโปร่ยไปเท่านั้นแล้วผมจะหาไปฟังต่อได้ยังไง ชื่อที่พูดก็ยังไม่รู้จะสะกดยังได้ด้วย เลยเป็นจุดเรื่มต้นที่เริ่มทำเชิงอรรถขึ้นมาเป็นความคิดเห็นในตอนนั้น (ที่ในแต่ละตอนก็ไม่ได้มีคนฟังเยอะแยะอะไรเลยมีถึงหลักพันก็ยอดเยี่ยมแล้ว) โดยใช้แอพหาเพลงในมือถือมาช่วยในการค้นหาแล้วไปค้นหาเพิ่มเติมจากผลงานบันทึกเสียงของเข้าที่ยังมีอยู่โดยโดยเฉพาะในแบบสตรีมเพลงต่างๆ ที่ในตอนนี้จะเป็น Youtube และ Youtube Music เพราะสามารถเข้าถึงได้ทุกคน แล้วนำลิงค์ที่แชร์ได้เหล่านั้นรวมไปเวลาช่วงเวลาที่นักดนตรีเหล่านั้นพูดถึงอยู่ไปเขียนเป็นข้อคิดเห็นในแต่ละพอตแคสต์แทนเป็นในลักษณะเชิงอรรถ ในส่วนของช่องทางการแนะนำนั้นผมพยายามทำในช่องทาง Youtube ของ ThaiPBS Podcast เป็นหลักเพราะทุกคนสามารถเข้าถึงได้สะดวกที่สุด ในตอนนี้ยังไม่มีแผนจะไปไว้ที่อื่น
ผมรู้สึกว่าในรายการมีการแนะนำเพลงและแนะนำนักดนตรีเป็นจำนวนมาก แต่มันก็ติดปัญหาอยู่ 2 เรื่องที่เห็นชัดๆคือ
- การไม่มีข้อมูลให้หาต่อ ต้องยอมรับว่าในบางข้อมูลที่ผมสงสัยจากที่ดนตรีแนะนำนั้น ผมไม่สามารถหาข้อมูลมารองรับได้บางทีก็ต้องปล่อยผ่านไปและยอมรับว่าหาไม่ได้ ก็ต้องไปเอาผลงานการแสดงของเขาในโอกาสอื่นที่ไม่ใช่ที่เขานำมาแสดงในรายการ
- การแนะนำในเชิงที่ลึกเกินไปเกินกว่าที่คนที่ไม่สนใจดนตรีจะเข้าใจได้ เพราะต้องยอมรับว่านักโอโบสาวเป็นคนสัมภาษณ์และคนที่สัมภาษณ์ก็เป็นนักดนตรีมาอย่างยาวนาน บางครั้งที่การอธิบายหรือการใส่อารมณ์ที่คนทั่วไปไม่สามารถเข้าใจได้ง่ายๆเลย แม้ว่าผมจะพยายามทำความเข้าใจมากๆแล้วก็ตาม
แต่ทั้งนี้ผมก็รู้สึกยินดีที่นักดนตรีจากฝั่งต่างๆออกมามีตัวตนในให้คนทั่วไปเห็นมากขึ้นนะ เพราะเอาเข้าจริงๆแล้วสังคมนักดนตรีคลาสสิกนั้นเล็กกว่าที่คนส่วนใหญ่เห็นว่าเหินห่างกันมากมาย เพราะวงก็มีจำนวนน้อยนักดนตรีสายแสดงก็มีไม่มากเพราะไปทางสายการสอนพิเศษหรือรับราชการเพื่อความมั่นคงมากกว่า ผมก็หวังไว้ว่านักโอโบสาวจะทำให้ครบทุกเครื่องดนตรีในที่สุด
ถึงแม้ว่าสุดท้ายมันอาจจะเป็นภาระผมที่จะทำเชิงอรรถต่อไปเรื่อยๆ แต่ผมก็สนุกอยู่ที่จะทำมันไปเรื่อยๆนะถ้าผมมีเวลาที่จะทำ
สำหรับในสัปดาห์นี้ผมอาจจะเขียนไม่นานนักเพราะมีธุระหลายส่วนที่จะต้องทำแต่หวังว่าจะได้พูดคุยให้ทุกคนอ่านอยู่เรื่อยๆ