เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาผมก็ไปชมคอนเสิร์ตของวง Tokyo Symphony Orchestra ที่จัดโดยวง Bangkok Symphony แต่มีแนวทางการแสดงแบบญี่ปุ่นแท้จริงๆตั้งแต่นักดนตรี สูจิบัตรที่มีแปล 3 ภาษาหรือแม้แต่เวลาแสดงที่เร็วกว่าที่ส่วนใหญ่คิดไว้ ตลอดที่ผมใช้เวลาสังเกตการณ์ทีมีผู้ชมต่างโพสทาง Social Media ทุกแอพหรือกลุ่มผู้ฟังที่มีมากกว่าหลายๆคอนเสิร์ตแม้ว่าจะเป็นวงจากเอเชียอย่างญี่ปุ่นก็ตาม แล้วยังรวมไปถึงคุณภาพการแสดงที่เรียกได้ว่าดีกว่า RBSO ทุกขุมที่หลายครั้งก็ขัดใจคนฟัง และสามารถสู้กับวง Thailand Philharmonic ได้สบายๆเลย ที่ผมคงไม่สามารถเปรียบกระแสเทียบกับคอนเสิร์ตวง RBSO ในทุกๆเดือนที่มีโพสน้อยมากอย่างมากก็มาจากนักดนตรีเท่านั้นเองและผู้ฟังที่บางตาในงานคอนเสิร์ตแบบ Standard Repertoire ถ้า Guest Soloist ไม่ดังจริงๆ (และทางวง RBSO ก็หานักดนตรีแบบนั้นยากเสียด้วย) คงก็ยากที่มีคนมาฟังมากพอถ้าไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ของดนตรีคลาสสิกในเมืองไทย (หรือของวงที่มีน้อยกว่านั้นแน่ ๆ จนมีเสียงซุบซิบจากนักดนตรีเองที่ยอกขายบัตรได้น้อยลง ทั้งๆที่การขายบัตรไม่ใช่รายได้หลักของวงการก็ยังน้อยเลย) ที่ตลกร้ายอีกหน่อยคือก็มีการไลฟ์สดคอนเสิร์ตออกทาง Facebook ด้วย แต่ยังโดนแบนด้านลิขสิทธิ์ไม่รู้จะใจร้ายมากเกินไปมั้ยนะ แล้วเอาเข้าจริงๆแล้วเรื่องนี้ก็หมายรวมถึงวงต่างประเทศที่ส่วนใหญ่เป็นวงจากยุโรปเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของงาน Bangkok's International Festival of Dance and Music ที่จัดทุกๆปี ไม่ว่าวงจะดังหรือไม่แต่ด้วยการประชาสัมพันธ์และความเชื่อที่ว่าการแสดงจะดีกว่าด้วยทำให้มีผู้ฟังมาซื้อตั๋วเรื่อยๆจนหมด (ต่างจากคอนเสิร์ตเพลงแนวอื่นๆที่มักจะหมดในช่วงแรกของการขาย) จนถึงต้องหาตั๋วทางออนไลน์ในวันท้ายๆก่อนการแสดงด้วย (ด้วยส่วนตัวก็เคยขายตั๋วเหมือนกันเพราะซื้อเกินมา แล้วประกาศขายหน้าเพจรอไม่นานเลยก็มีคนสนใจแล้ว ยิ่งใกล้วันยิ่งมีคนสนใจเรื่อยๆ ถ้ามันน่าสนใจจริงๆละก้อ) ก่อนหน้านั้นผมมีโอกาสได้ยินเรื่องของนักโอโบสาวที่บ่นถึงโอกาสในการแสดงและจำนวนผู้ฟังที่ไม่เข้าใจแนวทางการฟังดนตรีผ่านที่รายการพอตแคสต์ของเธอรวมไปถึงทาง X ของเธออีก (แต่ไม่วายชื่นชมกับงานอดิเรกของเธออย่างวิเคราะห์เพลงเกาหลีขอบเพลงคลาสสิกที่ผมไม่ค่อยเห็นประโยชน์อะไรไปมากกว่าสนองความมันของเธอ) แต่หลังจากคอนเสิร์ตนี้อาจจะทำให้ผมตระหนักได้ว่าจากปัญหาที่นักดนตรีไทยหลายคนบ่นว่าไม่ค่อยมีคนสนใจฟังดนตรีคลาสสิคนั้น จริงๆแล้วคนที่ชอบฟังดนตรีคลาสสิกไม่ได้น้อยลงหรอก (แม้ว่าจะเป็นกลุ่มเล็กๆก็ตาม) แต่คนที่อยากมาฟังวงออเคสตร้าของไทยมีจำนวนน้อยลงต่างหาก อาจจะมีหลายสาเหตุมากมายทั้งในเรื่องของคุณภาพของวงที่ไม่สม่ำเสมอ โปรแกรมที่ไม่น่าสนใจ ไปจนถึงการเมืองที่อยู่เบื้องหลังผู้สนับสนุน เป็นต้น อย่างไรก็ดีในฐานะที่ผมเองก็ไปฟังคอนเสิร์ตวงออเคสตร้าของไทยเกือบทุกครั้งที่แสดงในประเทศไทยที่สามารถเดินทางได้สะดวกนั้นคิดว่าประเทศไทยไม่ใช่ประเทศที่เหมาะกับการแสดงทางวัฒนธรรมหรือ Performing Arts สักเท่าไหร่ถ้าไม่มีรัฐคอยสนับสนุน ซึ่งก็มักจะสนับสนุนในประเด็นที่ทางวังและเจ้าสนใจด้วยอย่างโขนหรือวงดนตรีของเจ้าหญิงเองที่ต้องการแสดงผลงานของตน (ที่มีไอเดียแต่ไม่ได้ประพันธ์เอง) และอย่างที่เคยบอกไปว่านักฟังจำนวนนึงอาจจะมาจากสายการเป็นนักดนตรีมาก่อนในไทย แต่ว่าส่วนใหญ่และกลุ่มคนที่ต้องการของวงคือกลุ่มที่เป็นนักฟังจริงๆ อาจจะผิดหวังจากหลายๆสาเหตุที่กล่าวมา เมื่อเทียบที่เคยฟังจากการบันทึกเสียงจากวงดนตรีระดับโลกที่ แน่นอนว่าถ้ามี 20000 บาทก็อาจจะซื้อการบันทึกเสียงดีๆอาจจะคุ้มกว่าหรือว่าฟังสตีมมิ่งในราคาที่ถูกกว่ามากๆอาจจะเป็นคำตอบที่ตรงกว่าก็เป็นได้ ยิ่งในช่วงนี้ที่วงดนตรีดังๆในยุโรปนำบันทึกการแสดงออกทาง YouTube ที่มีคุณภาพมากกว่ารวมไปถึงการถ่ายทอดสดของวงยิ่งทำให้ความน่าสนใจของวงในไทยมีน้อยลงไปอีก และเอาจริงๆวงการนักดนตรีคลาสสิกในไทยก็เดิมพันไปที่การเรียนพิเศษของเด็กที่เกิดน้อยลงไปอีก มันช่างมีอนาคตที่ไม่แน่นอนเอาเสียเลย จนไม่แน่ใจว่าจะมีหนทางในระยะสั้นหรือยาวสำหรับวงการนี้ของไทยหรือไม่ ในคราวหน้าคนส่วนใหญ่มักฟังเพลงคลาสสิกจากสถานีวิทยุจุฬาผมจะมาพูดถึงเรื่องนี้กันครับ ถึงความน่าจะเป็นในอนาคตของรายการนี้ต่อไปด้วย