เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมได้ไปดูหนังเรื่อง "โดราเอมอนเดอะมูฟวี่: โลกแห่งซิมโฟนี่ของโนบิตะ" เพียงแค่ชื่อเรื่องก็บอกแล้วว่ามันจะเกี่ยวกับดนตรีคลาสสิกอย่างมาก ทำให้ผมตั้งความคาดหวังไว้สูง และเมื่อได้ชมจริง ๆ มันเป็นไปตามที่ผมคาดหวังไว้ ผมมีความสุขกับหนังเรื่องนี้มาก เพราะไม่เพียงแค่มันเต็มไปด้วยองค์ประกอบของดนตรี แต่ยังใส่ใจในรายละเอียดของดนตรีคลาสสิกที่ส่งผลกระทบต่อสังคมญี่ปุ่นอย่างลึกซึ้ง (สิ่งที่ผมจะกล่าวต่อไปอาจจะมีสปอยเล็กน้อย แต่โดราเอมอนมักมีพล็อตที่คาดเดาได้ง่ายอยู่แล้ว)

หนังเรื่องนี้ปูพื้นให้เห็นถึงความสำคัญของดนตรีต่อสังคมและการศึกษา ซึ่งถ้าพูดกันตรง ๆ ก็แตกต่างจากสังคมไทยที่มักให้ความสำคัญกับวิชาการด้านการคำนวณมากกว่า วิชาดนตรีจึงมักถูกมองว่าเป็นเรื่องของนักดนตรีเท่านั้น ในเรื่องนี้ เราจะได้เห็นถึงโลกที่พวกโนบิตะไปพบ ซึ่งเน้นความสำคัญของดนตรีที่สร้างความสุข และประเด็นหลักของเรื่องก็เน้นถึงความหมายของดนตรีที่มีต่อชีวิตอย่างลึกซึ้ง โดยได้อธิบายถึงความสำคัญของดนตรีที่มีต่อสังคม ซึ่งตรงนี้ต้องชื่นชมทีมที่ปรึกษาด้านดนตรีของญี่ปุ่นที่ทำให้เนื้อหามีความสมเหตุสมผล รวมถึงทีมแปลภาษาไทยที่เข้าใจเรื่องดนตรีคลาสสิกอย่างลึกซึ้ง

ในหนังที่มีเนื่อหาเต็มไปด้วยประเด็นที่เกี่ยวกันดนตรีคลาสสิค เช่น คำศัพท์ของวงการดนตรีที่นำมาใช้ สิ่งของที่นำมาอธิบายถึงยานอวกาศที่มีลักษณะคล้ายปราสาทที่ทุกสิ่งทุกอย่างมีส่วนประกอบของเครื่องดนตรีคลาสสิกทั้งหมดทุกชิ้นไม่ว่าจะสำคัญมากน้อยแค่ไหนที่อยู่ในวงออเคสตร้า ตัวละครที่มีความเชื่อมโยงพูกพันกับนักดนตรีในอดีตเรียกว่าถ้าไม่ใช้กลุ่มเพื่อนโนบิตะกับตัวเอกหลักของเรื่องทุกสิ่งทุกอย่างที่เห็นจะต้องเกี่ยวข้องกับดนตรีคลาสสิกไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง อย่างชื่อตัวละคร หน้าตาตัวละครอุปนิสัยต่างๆ ชวนให้เราคิดตามว่าเหมือนใครบ้าง


แม้ว่าการคลี่คลายปมของเรื่องอาจดูเร่งไปหน่อย และไม่ได้ลงลึกถึงที่มาของปัญหาหรืออุปสรรคมากนัก แต่หนังก็ยังคงแฝงความหมายสำคัญ นอกจากเรื่องดนตรีแล้ว ยังพูดถึงความพยายามและการค้นหาตัวตนอย่างชัดเจน เช่น เพื่อนๆของโนบิตะที่เล่นเครื่องดนตรีต่างๆให้เข้ากับอุปนิสัยของตน ถึงแม้ผมจะขัดใจเล็กน้อยกับการที่โนบิตะเล่นขลุ่ยเรคคอร์เดอร์ แต่หนังก็พยายามสื่อถึงความสำคัญของคนที่ดูเหมือนจะไม่สำคัญในสังคม และการพยายามทำตามฝันอย่างตั้งใจ

สุดท้ายนี้ ผมขอแนะนำให้คนที่รักดนตรีคลาสสิกได้ไปชม ไม่ต้องพูดถึงคนที่เกี่ยวข้องกับดนตรีคลาสสิกโดยตรง เพราะอาจทำให้หวนคิดถึงเส้นทางของตนเองในวงการดนตรี หนังเรื่องนี้อาจดูมีพล็อตคล้าย ๆ กับโดราเอมอนเดอะมูฟวี่เรื่องอื่น ๆ แต่ในบรรดาหนังโดราเอมอนยุคใหม่ตั้งแต่ปี 2005 เป็นต้นมา ผมชอบเรื่องนี้ที่สุด เพราะมันเชื่อมโยงกับสิ่งที่ผมรักมาก ๆ ทำให้ผมอดน้ำตาซึมไม่ได้ตลอดเรื่อง แม้เนื้อหาอาจไม่ได้เศร้าขนาดนั้น แต่ผมก็รู้สึกดีใจที่หนังเรื่องนี้มีความหมายและมีความลึกซึ้งถึงเพียงนี้