เมื่อดาวฤกษ์ซึ่งเป็นดาวที่เปล่งแสงและปลดปล่อยพลังงานออกมาจากปฏิกิริยานิวเคลียร์ภายใน เผาผลาญเชื้อเพลิงไปจนหมด ใกล้สิ้นอายุขัย ไม่สามารถให้กำเนิดพลังงานความร้อนจากใจกลางได้อีกต่อไปแล้ว มันจะค่อยๆ เย็นลงและหดตัวลงเหลือขนาดราวโลกของเรา มีความยาวรัศมีเหลือเพียง 0.01 ส่วนของรัศมีของดวงอาทิตย์เท่านั้น โดยในระยะแรกจะยังมีแสงเรืองรอง จากความร้อนที่เหลืออยู่ ซึ่งอุณหภูมิอาจสูงถึง 10,000 องศาเซลเซียส และตอนนี้เองที่เราเรียกดาวนี้ว่า “ดาวแคระขาว” หรือ white dwaft (ไวท์ ด-วอฟ) นั่นเองครับ

แต่ถึงมีขนาดเล็กลงอย่างนั้น ดาวแคระขาวจะยังมีมวลเท่าเดิม นั่นคือ มันจะมีความหนาแน่นสูงมาก มากกว่าน้ำถึง 1 ล้านเท่า สูงขนาดที่เนื้อดาวเพียงนิ้วมือข้อเดียว อาจจะมีมวลสูงถึง 1 ตัน ที่ผิวของดาวแคระมีแรงโน้มถ่วง มากกว่าที่ผิวโลกถึง 10,000 เท่า ดังนั้นคนที่หนัก 75 กิโลกรัมบนโลก หากไปอยู่บนดาวแคระขาว จะหนักถึง 750,000 กิโลกรัม หรือ 750 ตัน หนักพอที่บดขยี้ร่างกายของตัวเองให้เป็นจุลเลยทีเดียว 

ดาวแคระขาว จะยังคงอยู่ไประยะหนึ่ง ก่อนที่มันจะค่อย ๆ เย็นลง และดับมืดไป ที่เราจะเรียกดาวดวงนั้นว่า “ดาวแคระดำ” ในที่สุด