สัญญาณชีพที่สำคัญอย่างหนึ่งก็คือ การเต้นของหัวใจ เมื่อหัวใจยังเต้น นั่นแปลว่า เรายังมีชีวิตอยู่ ซึ่งเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างอัตโนมัติแบบไม่รู้ตัว และไม่ได้อยู่ภายใต้อำนาจบังคับของสมองนี้ เมื่อเทียบกันระหว่างสัตว์ชนิดต่าง ๆ ยังมีความน่าสนใจเพิ่มขึ้นไปอีกครับ พบว่า สัตว์บกที่เลี้ยงลูกด้วยนมทุกชนิด ตลอดชั่วชีวิตหนึ่ง จะมีจำนวนการเต้นของหัวใจใกล้เคียงกัน มนุษย์เราหัวใจเต้นราว 1,500 ล้านครั้ง ก่อนที่จะสิ้นอายุไข ซึ่งใกล้เคียงกับหนูที่ตัวเล็กกว่า และช้างที่ตัวใหญ่กว่าเช่นกัน

โดยสิ่งที่ต่างกันก็คือ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีขนาดเล็ก เช่น หนู จะสูญเสียความร้อนเร็ว เนื่องจากมีพื้นที่ผิวมากเมื่อเทียบกับพื้นที่ความจุของร่างกาย ดังนั้นมันจึงเผาผลาญเปลี่ยนอาหารเป็นพลังงานได้เร็วมาก และมีอัตราการเต้นของหัวใจที่เต้นเร็ว ถึง 500 ครั้งต่อนาที ส่วนมนุษย์เรา หัวใจเต้นช้ากว่า คือ ราว 70 ครั้งต่อนาที ในขณะที่ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่ อย่างช้างนั้น พวกมันจะสูญเสียความร้อนช้า เนื่องจากมีพื้นที่ผิวน้อยเมื่อเทียบกับพื้นที่ความจุ จึงเผาผลาญเปลี่ยนอาหารเป็นพลังงานได้ช้ามาก และมีการเต้นของหัวใจช้า เพียง 28 ครั้งต่อนาที เมื่อมีจำนวนการเต้นของหัวใจรวมตลอดทั้งชีวิตพอๆ กัน ดังนั้น สัตว์ที่มีการเต้นของหัวใจเร็วกว่า อย่างหนู จึงมีอายุสั้นกว่าสัตว์ที่มีการเต้นของหัวใจช้า อย่างช้าง ส่วนมนุษย์เราก็อยู่ประมาณกลาง ๆ ระหว่างสัตว์ทั้งสองชนิดนี้ การเต้นของหัวใจกับความยืนยาวของชีวิต เป็นความสัมพันธ์ที่น่าประหลาดใจจริง ๆ ครับ