คอร์สอานาปานสติ วันที่ 21-24 มี.ค. 67 ณ วัดบุปผาราม กทม. โดย พระกิตติวิมลเมธี (พระอาจารย์สุชีพ สุธมฺโม) ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดบุปผาราม วรวิหาร

มโนธาตุอยู่นอกขันธ์ 5 แต่อยู่ในนาม ไปอาศัยกาย อาศัยอายตนะในการเข้าไปเสพอารมณ์กรณีที่ยังไม่เสพอารมณ์ใดๆเลย มันนิ่งอยู่ ก็อยู่ที่ภวังคจิต เราเรียกว่าภพเมื่อแต่ละขณะจิตเสวยอารมณ์ก็ตกอยู่ใน กามาวจรจิต/รูปาวจรจิต/อรูปาวจรจิตการเกิดดับแต่ละขณะจิตเป็นวิบากส่งผลเป็นลำดับไปมโนธาตุ (ยังไม่มีความรู้ความจำความเชื่อ) > ภวังคจิต > ปฏิสนธิจิตแค่รู้ ไม่ใช่เอาหรือไม่เอา แค่รู้จึงเป็นมัชฌิมาปฏิปทา การไม่เอาและวาง นั่นคือความคิด ไม่สามารถที่จะทําให้ดับทุกข์ได้ ต่างกันกับแค่รู้

เมื่อมโนธาตุมันเข้ามาสู่ภวังคจิตหรือแม้แต่ตัวจิตเองที่เจอพระพุทธเจ้า จิตที่เจอเส้นทางของพระพุทธเจ้านะ คือ จิตที่อยู่ที่กายหรือนามที่อาศัยกายอยู่ มันอยู่ที่กายแต่มันมีสติแลอยู่ไม่ได้ เพราะในตัวสติที่จะแลอยู่ ในขณะที่นามอาศัยรูปนี้มันอยู่ในอํานาจของอุปาทาน นั่นก็คือ อยู่ในอํานาจของความเป็นเรา เราจึงต้องเข้าไปจัดการมันหมดทุกอย่าง ในการที่เราเข้าไปจัดการหมดทุกอย่าง มันมีสักช่องทางไหม ที่เป็นกลางจริงๆ โดยที่ไม่ตกอยู่ในอํานาจของฝั่งใดฝั่งหนึ่ง ทางสุดโต่งทั้ง ๒ ฝั่งในธัมมจักกัปปวัตนสูตร

มันมีอยู่ช่องทางหนึ่ง คือ ให้สตินี้มันมีฐาน เป็นฐานที่บริสุทธิ์จริงๆ เป็นฐานแท้ๆ ไม่ใช่ฐานที่เป็น คือว่าเรียกว่าต้องตอกเสาเข็มลงถึงหินดินดาน มันไม่ใช่อยู่บนกองเลนกองทรายกองดินนิ่มๆ ฐานแท้ๆที่เป็นนามแท้ๆ กายแท้ๆ รูปแท้ๆ ให้สติมีฐาน และก็ฐานนั้นมันจะต้องมั่น เราเลยเรียกกันว่า ตั้งมั่น

พระพุทธเจ้าจึงชี้ช่องทางอานาปานสติ ช่องที่เข้าสู่ กายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต ธรรมในธรรม และบอกว่า

อานาปานสติอันบุคคลอบรมแล้วทําให้มากแล้ว จะทําให้ได้ถึงวิชชาและวิมุตติ

กายในกาย ก็คือ ลม

เวทนาในเวทนา ก็คือ ปีติ สุข เจตนา

จิตในจิต ก็คือ พวกเจตสิกทั้งหลาย

เพราะฉะนั้นนิ่งรู้เฉยอยู่ที่ฐาน คือ สติปัฎฐานนี้เป็นตัวเดียว ที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า

เอกายนฺวายํ มคฺโค สตฺตานํ วิสุทฺธิยา โสกปริเทวานํ สมติกฺกมาย

ทุกฺขโทมนสฺสานํ อตฺถงฺคมาย ญายสฺส อธิคมาย นิพฺพานสฺส สจฺฉิกิริยาย

เอกายนฺวายํ มคฺโค นี่คือทางเดียว

สตฺตานํ วิสุทฺธิยา เพื่อความบริสุทธิ์แห่งสัตว์ ในความบริสุทธิ์แห่งสัตว์ มันคือ บริสุทธิ์ด้วยรู้ ตื่น แล้วก็เบิกบานนั่นแหละ ด้วยความบริสุทธิ์แห่งสัตว์

โสกปริเทวานํ สมติกฺกมาย เพื่อความดับ ไปแห่งความโศก ความร่ำไร ที่มันเกิดมาจากการอาลัยต่อโลก อาลัยต่อขันธ์ อาลัยต่อโลกทั้งหมด

ทุกฺขโทมนสฺสานํ อตฺถงฺคมาย เพื่อความก้าวล่วงแห่งทุกขโทมนัส ทุกข์ คือ ทุกข์กาย โทมนัส คือ ทุกข์ใจ เพื่อการก้าวล่วงพ้นจากความทุกข์ทางกาย ความทุกข์ทางใจ

ญายสฺส อธิคมาย เพื่อทะลุ หรือ เพื่อบรรลุถึงตัวรู้ที่แท้จริง ที่เป็นอิสระ

นิพฺพานสฺส สจฺฉิกิริยาย เพื่อการทําให้กระจ่างแจ้ง ซึ่งความดับทุกข์

เพราะฉะนั้นมันจึงไม่มีอย่างอื่นนะ ต้องชัดเจนตรงนี้ อันนี้ คือ ตัวสติปัฏฐาน เป็นช่องเดียว เราไม่สามารถที่จะไปทําอย่างอื่นได้

เช้านี้ก็ให้ไว้ว่า เราต้องแน่วแน่ เราทําอย่างเดียว คือ เพียรประกอบอย่างต่อเนื่อง อนุโยคาย สาตจฺจาย

คือ เมื่อรู้อย่างนี้แล้วทําอย่างไร?

พระพุทธเจ้าว่า เอวํ ตสฺส จิตฺตํ นมติ เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว จิตต้องน้อมไปเพื่อการเป็นอย่างนี้ เพื่ออะไร?

• อนุโยคาย เพื่อการเพียรประกอบ
• สาตจฺจาย เพื่อการประกอบต่อเนื่องนานๆ
• ปธานาย เพื่อการประกอบตรงสู่ความตั้งมั่น

#อานาปานสติ #สติปัฏฐาน #ปฏิบัติธรรม #สมาธิ #สมาธิภาวนา #นั่งสมาธิ #วิปัสสนา #วิปัสสนากรรมฐาน#ปัญญา #ธรรมะในชีวิตประจำวัน #ธรรมะ #พระธรรมเทศนา #พุทธศาสนา #คำสอน #แค่รู้ #มัชฌิมาปฏิปทา